خارش چشم اصولا به دلیل حساسیتهای فصلی بروز می کند که به گفته ی متخصصان این خارش با افزایش هیستامین و سایر واسطه های آلرژی برای چشم مشکلات جدی به وجود می آورد.
به چند دلیل چشم ها دچار خارش می شوند
زمانی که دچار خارش و قرمزی چشم می شوید، هر کاری را انجام خواهید داد تا خارش را تسکین دهید اما دانستن علت خارش چشم ها می تواند به شما در درمان درست و تسکین کمک کند.
البته تشخیص تفاوت بین علائم آلرژی و عفونت، مهم است تا شرایط را بدتر نکنید. در این متن دلیل خارش چشم ها و برخی از گزینه های ممکن برای درمان، از جمله درمان های خانگی و داروهای تجویز شده را ارائه می دهیم.
دلایل خارش چشم درمان آن ها
آلرژی های فصلی :
اگر هر سال درست یک موقع خارش چشم را تجربه می کنید، ممکن است یک آلرژی فصلی به ابروسیا یا چیزی دیگر داشته باشید که شکوفه می دهد و در زمان های خاصی از سال گرده آزاد می کند. یک راه برای دانستن اینکه آیا آلرژی دارید یانه برخلاف عفونت چشم، این است که واکنش های آلرژیک دیگر مانند عطسه و گرفتگی بینی داشته باشید.
علائم آلرژیک با هیستامین ترشح می شود، ترکیبی که توسط سلول ها آزاد تا در مقابل آلرژن ها از آن دفاع کند. هیستامین باعث واکنش التهابی می شود و خارش چشم ها از نشانه های معمول هیستامین هستند. یک راه برای کاهش نشانه ها، اجتناب از تماس با آلرژن ها فصلی است. راه ها شامل موارد زیر هستند:
- به گزارش های هواشناسی محلی توجه داشته باشید و هنگامی که گرده ها زیاد هستند داخل خانه بمانید.
- پنجره های خانه و اتومبیل را در طول فصل گرده افشانی بسته نگه دارید.
- دوش بگیرید و برای دور نگه داشتن گرده ها از مجاری تنفسی لباس خود را بیشتر بشویید.
- زمانی که باید بیرون باشید از ماسک گرده استفاده کنید.
- داروهای بدون نسخه آنتی هیستامین می توانند در کنترل علایم مفید باشند.
اگر علائم در هر سال به طور خاص جدی هستند، ممکن است از یک نسخه دارویی تجویز شده بهره مند شوید. از آنجا که این داروها کمی زمان می برند تا تاثیر بگذارند پزشک توصیه می کند چند هفته قبل از شروع فصل آلرژی مصرف داروها را شروع کنید.
آلرژن های دائمی :
بر خلاف آلرژی های فصلی، آلرژی های دائمی آن هایی هستند که ممکن است تمام طول سال داشته باشید. چیزهایی مثل کپک، گرد و غبار، و موی جانوران خانگی در میان آلرژی ها و حساسیت های معمول اجتماعی قرار دارند.
همچنین ممکن است نسبت به برخی محصولات خاص در منزل حساسیت داشته باشید. محلول لنزی که استفاده می کنید ممکن است باعث آزار چشم شود. استفاده از صابون یا شامپو ممکن است مشکل ایجاد کند.
آلرژن ها محیطی به عنوان علت خارش چشم از بین بروند و سعی کنید محصولاتی که در تماس با چشم ها قرار دارد را کنار بگذارید.
برای اینکه بفهمید آیا آلرژی دارید یا نه می توانید تست پوست برای تشخیص آلرژن هاخاص انجام دهید. مقادیر کمی از آلرژن ها، مانند مو جانور خانگی یا ابروسیا، فقط تست زیر پوست انجام می شود تا ببینند که آیا پوست اطراف محل تزریق نوعی واکنش نشان می دهد یا خیر. این تست ها برای اغلب کودکان و بزرگسالان ایمن هستند.
علاوه بر کاهش تماس با یک آلرژن ، می توانید از داروهایی مثل آنتی هیستامین و یا کورتیکواستروئید استفاده تا به کاهش التهاب کمک کنید.
محرک های هوایی :
برخی افراد به طور خاص نسبت به دود سیگار، اگزوز و یا حتی عطرهای خاص حساس هستند. قرار نگرفتن در معرض این محرک ها ساده ترین راه حل است. بستن چشم ها و یا قراردادن یک پارچه مرطوب روی چشم های بسته ممکن است به شما کمک کنند احساس بهتری داشته باشید.
عفونت :
چشم ها نسبت به عفونت های ویروسی، باکتریایی و قارچی آسیب پذیر هستند و همه اینها می توانند باعث خارش چشم ها شوند.
یکی از شایع ترین بیماری های چشمی - قرمزی چشم است که به عنوان چشم صورتی شناخته می شود چون بخش سفید چشم عفونی به رنگ صورتی تبدیل می شود. این بسیار مسری است و اغلب با تخلیه چشم آسیب دیده همراه است.
یک نوع عفونت چشم دیگر التهاب مشیمیه و التهاب عنبیه گفته می شود. این التهاب می تواند باعث چشم درد و حساسیت شدید به نور شود.
هر دو نوع عفونت باید توسط پزشک ارزیابی و درمان شوند. آنتی بیوتیک ها ممکن است برای درمان قرمزی چشم مورد استفاده قرار گیرند. همچنین مصرف استروئید ها ممکن است ضروری باشد. قطره چشمی ضد التهاب ممکن است برای درمان التهاب مشیمیه کافی باشد.
در موارد جدی تر، ممکن است داروهای کاهنده ایمنی مورد نیاز باشند. التهاب مشیمیه، اگر به طور موثر درمان نشود، می تواند منجر به از دست دادن بینایی و مشکلاتی مثل آب سیاه و آب مروارید شود
خشکی چشم ها :
اشک که ترکیبی از آب، روغن و مخاط است، چشم را مرطوب و تازه نگه می دارد. به دلایل مختلف ممکن است چشم ها به اندازه کافی اشک تولید نکنند تا چشم ها را از خشکی و خارش دور نگه دارید. یکی از دلایل رایج این اتفاق افزایش سن است زیرا با افزایش سن تولید اشک به تدریج کاهش می یابد.
به همین ترتیب، بیماری هایی مثل دیابت و روماتیسم مفصلی می توانند منجر به اشک های کمتری شوند. برخی داروها خشکی چشمان را به عنوان یک اثر جانبی ممکن ایجاد می کنند. این موارد عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی
- داروهای کاهش فشار خون
- قرص های کنترل بارداری
- گرفتگی بینی و سینه
خشکی چشم ها همچنین می تواند رخ دهد چون اشک ها به سرعت تبخیر می شوند. اگر تا به حال بیرون منزل در باد یا در محیطی کم رطوبت بوده اید، ممکن است متوجه خشکی و خارش چشم ها شوید. گاهی اوقات، انسداد یک غده اشکی به خشکی چشمان و خارش منتهی می شود.
درمان خشکی چشم ها می تواند به سادگی با استفاده از اشک های مصنوعی، که به عنوان قطره در دسترس هستند، ساده باشد. دستورالعمل ها را با دقت دنبال کنید. اگر خشکی مزمن چشم ها را تجربه می کنید به پزشک مراجعه کنید.
خستگی چشم :
خیره شدن طولانی مدت به صفحه کامپیوتر یا مطالعه در ناحیه کم نور می تواند چشم های شما را خسته کند و باعث خارش و خستگی آن ها شود. رانندگی برای مدت زمان طولانی، به خصوص در شب یا روز روشن و آفتابی، می تواند چشمان شما را نیز تغییر دهد.
حتی اگر مجبور شوید که چشمان خود را هنگام خستگی باز نگه دارید چشمان تان بیشتر خسته می شود . در برخی افراد، گرمایش داخلی یا تهویه هوا می تواند منجر به خارش، خستگی، و سوزش چشمان شود.
بهترین درمان این است که به طور متناوب چشمان خود را استراحت دهید. اگر رانندگی می کنید، فشار را روی چشمان خود قرار دهید، چشم ها را بکشید و ببندید. چرت بزنید یا راننده را تغییر دهید، به همین دلیل چشم های شما می توانند بر روی اشیا نزدیک در یک فاصله طولانی تمرکز کند.
استفاده از لنز :
نگه داشتن طولانی لنزها و یا تعویض مرتب آنها می تواند چشم های شما را تحریک کند و باعث خارش و قرمزی چشم ها شود.
اگر لنز چشم دارید، به یاد داشته باشید شب ها حتما لنز ها را بیرون آورید و از دیگر گام های ابتدایی مراقبت از لنز پیروی کنید. به توصیه پزشک درباره نحوه مراقبت از لنزهای خود و اینکه چطور باید آن ها را تعویض کنید، توجه کنید.
بلفاریت :
قرمزی چشم ها و خارش ممکن است منجر به التهاب پلک ها به نام بلفاریت شود. این اتفاق زمانی رخ می دهد که غده های چربی کوچک در پایه مژه ها مسدود شود. گاهی تمیز نگه داشتن پلک کافی است تا علائم بلفاریت را درمان کنید که ممکن است شامل آبریزش چشم ها و تورم باشد.
بلفاریت معمولا باعث از دست دادن بینایی نمی شود، اما می تواند مشکلی مزمن باشد که منجر به قرمزی چشم و مشکلات دیگر می شود. آنتی بیوتیک ها و داروهای ضد التهاب ممکن است برای تسکین و اجتناب از مشکلات بیشتر ضروری باشد.
