دلیل اصلی دیده شدن ماه در آسمان روز

چرا گاهی در طول روز ماه را در آسمان مشاهده می کنیم؟

به دو دلیل – اول این که ماه به اندازه کافی انقدر روشن است که در بالای آسمان به رنگ آبی / سفید دیده می شود. دوم این که مدت زمانی که در بالای افق زمین قرار دارد، همزمان با خورشید است و باعث می شود که در طول روز قابل مشاهده باشد. همه می دانند که در طول روز نمی توانیم ستاره ببینیم. متداول ترین توضیح برای این امر این است که درخشش کم نور ستاره ها با تابش باورنکردنی خورشید در آسمان محو می شود. بعضی ها ممکن است یک گام فراتر بروند و به شما بگویند که ستاره ها در واقع به دلیل جو زمین، که نور خورشید را متفرق می کنند تا به سیاره ی ما برسند، محو می شوند. درست مثل ستاره ها، ما نمیتوانیم ماه را در طول روز ببینیم اما با این حال، روزهایی وجود دارد که می توانید ماه را در طول روز به وضوح مشاهده کنید. دلیل آن چیست ؟

ماه انقدر روشن است که در طول روز ظاهر می شود

تقریبا به این موضوع واقف هستید که ماه نوری از خودش منتشر نمیکند، بلکه در عوض نور خورشید را منعکس می کند تا آسمان های شب را روشن کند. جالب است بدانید که ماه در واقع کاملاً تاریک است، پس تنها حدود 3٪ از نور خورشید که به سطح ماه برخورد می کند، منعکس می شود. با این وجود، 3٪ نور منعکس شده برای روشنایی آسمان شب ما در زمین کافی است. همه این ها برای این است که می گویند اگرچه ماه تقریبا در هیچ جایی به اندازه خورشید روشن نیست اما هنوز بسیار درخشان تر از درخشان ترین ستاره در آسمان شب ماست. بنابراین چنانچه در این بخش سرگرمی پلاس وی میخوانید ماه می تواند از طریق رنگ سفید آسمان روز بدرخشد و حتی در ظهر نیز قابل مشاهده باشد.

نقش چرخش زمین در پیدایش ماه در طول روز

امکان دیدن ماه از زمین کاملاً به موقعیت اول آن در مدار بستگی دارد. ماه در کم تر از 30 روز یک دور چرخش در اطراف زمین را به اتمام می رساند و در طول آن مدت به صورت اشکال مختلف در آسمان ظاهر می شود. از این اشکال متنوع معمولاً به عنوان هشت صورت ماه یاد می شود. در بخش معینی از آن دوره ی زمانی (حدود زمانی ماه کامل)، ماه هنگام غروب خورشید طلوع می کند زیرا ماه در جهت مخالف خوشید در آسمان قرار دارد.

بنابراین در هر ماه کامل، خورشید، ماه و زمین به گونه ای در یک صف قرار می گیرند که تقریباً همزمان می توانیم غروب خورشید و طلوع ماه (در جهت مخالف افق) را مشاهده کنیم اما با این حال، با گذشت هر روز، ماه به خورشید نزدیکتر می شود تا این که سرانجام روزی فرا می رسد که بسیار نزدیک می شود (حدودا در زمان ماه جدید) و تقریباً همزمان با خورشید طلوع و غروب می کند. نتیجه این امر این است که ماه در طول شب کم تر و در طول روز بیشتر دیده می شود. از آن جا که زمین دائماً در حال چرخش است، ماه بیش از 12 ساعت از کل 24 ساعت در بالای افق ظاهر می شود. در بعضی از روزها، این 12 ساعت با 12 ساعت تابش خورشید در بالای افق مصادف می شود و اینک، ما می توانیم ماه را در طول روز ببینیم.

در آن مرحله، ماه شروع به دور شدن از خورشید می کند تا این که دوباره تبدیل به حالت ماه کامل شود و چرخه از ابتدا شروع شود. جالب است بدانید که ماه تقریباً در طول روز و تقریباً در هر روز قابل مشاهده است ( به استثنای روزهایی که به حالت ماه جدید نزدیک است)، اما برای تشخیص آن باید بسیار دقیق به آسمان نگاه کرد. به همین دلیل است که بیشتر رصد کننده های آماتور نمی توانند هر روز ماه را در طول روز مشاهده کنند. روی سخن با منجمین است، ماه پس از حالت کامل در آسمان روز و تا چند روز قبل از ماه جدید ظاهر می شود (در صورت نزدیک شدن به حالت ماه جدید قابل مشاهده نیست زیرا سمت روشن ماه به دور از زمین قرار دارد).

اگر روزانه دنباله ی ماه را ردیابی کنید، دقیقاً روزهایی را که می توانید آن توپ کم نور و نسبتا سفید را در آسمان روز مشاهده کنید، پیدا خواهید کرد.