راه های پیشگیری از تولد نوزاد ناقص

تمامی مواردی که باید برای پیشگیری از تولد نوزاد ناقص را بدانید در ادامه ببینید.

یک سری از ژن ها تأثیر بیرونی روی بدن دارند، مثلا در تعیین شکل ظاهری اعم از چهره، رنگ پوست، شکل دست ها و ناخن ها و ... تأثیر می گذارند و یک سری از ژن ها، عملکرد درونی دارند. به عنوان نمونه بالا و پایین بودن بعضی از هورمون ها و میزان ترشح غدد را تعیین می کنند.
همه اختلالات ژنتیکی در بدو تولد ظاهر نمی شوند و بعضی از آنها به مرور، با بزرگ شدن نوزاد معلوم می شوند؛ به طور مثال اختلال در هضم شیر و حساسیت به لاکتوز شیر در ظاهر نوزاد قابل تشخیص نیست.

راه های پیشگیری از تولد نوزادان ناقص الخلقه

بعضی دیگر از اختلالات ظاهری نوزادان که ژنتیکی نیست و مربوط به دوران بارداری یا مصرف بعضی داروها و شرایط محیطی است در شکل ظاهری قابل مشاهده است، مثلا بعضی داروهای بیماری صرع را در صورتی که مادر به صورت ناخواسته باردار شده و بدون اطلاع از حاملگی مصرف کند، روی سیستم رشد بافت ها تأثیر می گذارد و نوزاد ظاهر طبیعی نخواهد داشت.
نخستین راه پیشگیری از ناهنجاری های بدو تولد در نوزاد، انجام مشاوره ژنتیکی قبل از ازدواج و قبل از بارداری است.
در مواردی مانند اختلالات ژنتیکی وابسته به کروموزوم ها یا ژن ها یا عوامل محیطی اعم از تغذیه مادر در دوران جنینی، مواجهه با موارد بیماری زا و ویروسی (مثل اوریون و سرخجه)، والدین باید احتمال ابتلای جنین را بدهند و ارزیابی و بررسی های لازم صورت گیرد. در این موارد و بعد از انجام آزمایش های لازم ممکن است حکم خاتمه حاملگی (سقط جنین) صادر شود.
افرادی که با ناهنجاری های بدو تولد به دنیا آمده اند، در صورتی که این ناهنجاری به عوامل ژنتیکی مربوط نباشد و ناشی از عوامل محیطی یا دوران بارداری مادر باشد (عوامل تراتوژنتیک) باشد، می توانند ازدواج کنند و فرزند سالم و طبیعی داشته باشند
اگر مادر به هر شکلی در معرض ضربه و آسیب بدنی قرار گیرد، مثلا تصادف کند یا رادیولوژی انجام دهد، وضعیت جنین باید حتماً مورد بررسی قرار گیرد.
به خانواده ای که یک فرزند با ناهنجاری های ژنتیکی به دنیا می آورد، نباید اتهام بیهوده و بی اساس وارد کرد تا از حاملگی مجدد جلوگیری شود. چه بسا بعد از انجام مشاوره ژنتیک و آزمایش های لازم مشخص شود این خانواده توانایی داشتن بچه های سالم را دارد.
امروزه با پیشرفت علوم ثابت شده، حتی اگر در خانواده ای یک نوزاد با اختلالات ژنتیکی متولد شود، باز هم می توان امیدوار بود که نوزاد سالم دیگری به دنیا بیاید؛ البته بعد از انجام مشاوره های ژنتیک اطمینان بخش.
افرادی که با ناهنجاری های بدو تولد به دنیا آمده اند، در صورتی که این ناهنجاری به عوامل ژنتیکی مربوط نباشد و ناشی از عوامل محیطی یا دوران بارداری مادر باشد (عوامل تراتوژنتیک) باشد، می توانند ازدواج کنند و فرزند سالم و طبیعی داشته باشند.
یک ژن معیوب 50 درصد احتمال انتقال به جنین را دارد و اگر ماهیت آن غالب باشد، بیماری را نشان می دهد، اما در صورتی که یکی از زوجین ژن معیوب نداشته باشد و ژن معیوب دیگر زوج نیز مغلوب باشد، ممکن است ژن منتقل شود، اما ایجاد عارضه نمی کند که این مسئله در آزمایش ها قابل تشخیص است.
برخی بیماری های ژنتیکی قابل انتقال، از لحاظ عوامل بیماری قابل پیشگیری هستند، مثلا در بیماری فنیل کتونوری، با محدود کردن رژیم غذایی نوزادریال علائم بیماری ظاهر نمی شود. در صورت ابتلای جنین به این ناهنجاری ها اجازه ختم حاملگی داده نمی شود.
اگر اختلالات شدید باشد، مثل اختلالات سیستم عصبی مرکزی (در صورتی که نوع ژن و بیماری معلوم باشد) می توان از راهکار لقاح خارج از رحم (IVF) استفاده کرد و ژن معیوب را ارزیابی کرد.
در هفته دوزادهم تا چهاردهم بارداری، بعد از انجام تست های غربالگری در صورت ابتلای جنین به ناهنجاری، اجازه خاتمه حاملگی داده می شود.