ازدواج و فرزند دار شدن تأثیری در درمان و بهبودی بیماری روانی ندارد.
الهه کرمی کار شناس اداره سلامت روان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی گفت:ازدواج برای هر دختر یا پسر جوانی با استرس و نگرانی توام است اگر برای این نگرانی ها از قبل چاره اندیشی نشده باشند برای سلامت روانی بیمار مضر است.
وی افزود:بسیاری از خانواده ها پس از ازدواج فرزندشان که دچار بیماری روانی است با نتایج عکس آن چیزی که توقع داشتند مواجه می شوند و از آنجایی که فرد با ازدواج زندگی مستقل تشکیل می دهد و مسئولیت هایش افزایش پیدا می کند، این افزایش مسئولیت ها عامل تنش و اضطراب هستند به همین دلیل باید این بیماران همیشه تحت نظر پزشک و درمان های دارویی باشند تا این استرس ها باعث تشدید علائم بیماری آن ها نشود.
کرمی تصریح کرد:امکان دارد یک بیماری خفیف مانند اشکال مختلف اختلالات اضطرابی و یا رگه هایی از اختلال شخصیت، گرفتاری های فراوانی در زندگی ایجاد کند. بعضی بیماری ها مانند وسواس چه در زندگی مشترک و چه در رفتار با همسر و تربیت بچه ها واقعا دردسرساز خواهد بود. پس بهتر است برای لذت خود بیمار از زندگی در درجه اول توصیه کنیم درمان شود و سپس ازدواج کند.
این کار شناس روان گفت:انجام رفتارهای عجیب و غیرمعمول، انجام برخی رفتارهای نمایشی و بسیاری ویژگی های دیگر جزو خصوصیات مبتلایان به اختلال شخصیت است. متاسفانه بعضی از انواع آن ها چنان جذابیت ایجاد می کنند که توسط شخص مقابل به محبت و علاقه تعبیر و تفسیر می شود این گروه ها چون به پزشک مراجعه نمی کنند و همه مردم این رفتار هایشان را به حساب عادات و خصوصیات آن ها می گذارند، قطعا هیچ سابقه پزشکی و درمانی هم ندارند.
وی بیان کرد:این گروه ها با اینکه بسیار دردسرساز هستند و زندگی با آن ها رنج و گرفتاری های زیادی دارد اما چون ظاهرا مشکل واضح روان پزشکی ندارند، همواره ویژگی های شخصیتی بیمارگونه و پاتولوژیک آن ها مخفی می ماند و ازدواج هایشان به سهولت انجام می گیرد.
کرمی خاطرنشان کرد:این افراد عنوانی از بیماری روان پزشکی ندارند لذا طرف مقابل آن ها نمی تواند به جایی مراجعه کند و متوجه شود این فرد بیمار است. اغلب زندگی های این افراد به شکست منجر می شود لذا به لزوم و ضرورت مشاوره ازدواج تاکید می شود.
