علل و علائم بیماری پیرونی و راههای تشخیص و درمان مشکل پیرونی

بیماری پیرونی یک بیماری جنسی مردانه است که در آن آلت کوتاه تر می شود و گاهی دردناک. همچنین ممکن است فرد دچار مشکلات نعوذ باشد.

همه چیز درباره بیماری پیرونی و مشکل دردناک جنسی مردان

سردسته بیماری هایی که سبب کجی اکتسابی آلت تناسلی می شود، بیماری پیرونی است که وارد شدن ضربه به آلت تناسلی در حالت نعوظ در ایجاد بیماری پیرونی دخیل است.بیماری پیرونی، رشد بافت فیبری در داخل آلت تناسلی است که منجر به نغوظ دردناک می شود.

شکل و اندازه آلت تناسلی متفاوت می شود و داشتن یک خمیدگی در زمان نغوظ لزوماً دلیل نگرانی نیست. اما بیماری پیرونی باعث خم شدن آلت تناسلی و یا درد در برخی از مردان می شود , این می تواند از داشتن رابطه جنسی شما جلوگیری کند و یا ممکن است به مشکل تبدیل شود (اختلال عملکرد نغوظ).

در بسیاری از مردان بیماری پیرونی باعث استرس و اضطراب می شود. بیماری پیرونی گاهی به خودی خود از بین می رود اما در اغلب موارد، این وضعیت پایدار می ماند یا بدتر می شود.اگر انحنا خیلی شدید باشد که مانع روابط جنسی موفق شود، درمان لازم است.

بیماری پیرونی مردان چیست؟

علائم بیماری پیرونی:

علائم بیماری پیرونی و نشانه های آن ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند و یا به تدریج رشد کنند. شایع ترین نشانه ها و علائم، عبارتند از:

بافت زخم:

بافت زخم (پلاک) مرتبط با بیماری پیرونی را می توان در زیر پوست آلت تناسلی با شکل تکه های برامدگی صاف یا یک سطح از بافت سخت احساس کرد.

یک پیچ قابل توجه در آلت:

آلت جنسی ممکن است به سمت بالا، رو به پایین و یا به یک طرف متمایل شود. در برخی موارد ممکن است نازک شود و یا شکل ساعت شنی داشته باشد.

بیماری پیرونی چه نشانه هایی دارد؟

مشکلات نغوظ:

بیماری پیرونی ممکن است باعث ایجاد مشکلاتی در ایجاد یا نگهداری نغوظ شود.

کوتاه شدگی آلت تناسلی:

آلت ممکن است در نتیجه بیماری پیرونی کوتاه تر شود.

درد:

شما ممکن است بدون حالت نغوذ در آلت خود احساس درد داشته باشید. انحنای مرتبط با این بیماری ممکن است به تدریج بدتر شود. با این حال، در برخی موارد، به طور معمول تثبیت می شود.

درد در طی نغوظ معمولاً در طول یک تا دو سال بهبود می یابد، اما بافت زخم و انحنا اغلب باقی می مانند. در برخی موارد، هم انحنا و هم درد مرتبط با بیماری پیرونی بدون درمان بهبود می یابد.

بیماری پیرونی چه علائمی دارد؟

برای بیماری پیرونی چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر درد و یا انحنای آلت باعث می شود که شما رابطه جنسی نداشته باشید و یا باعث اضطراب می شود، به پزشک مراجعه کنید.

علل بیماری پیرونی:

علت بیماری پیرونی به طور کامل معلوم نیست، اما به نظر می رسد که تعدادی از عوامل در این مشکل دخیل هستند. متخصصان معتقدند که این بیماری عموماً منجر به آسیب مکرر به آلت تناسلی می شود.

به عنوان مثال، آلت تناسلی ممکن است در طول رابطه جنسی، فعالیت ورزشی و یا در نتیجه یک حادثه آسیب ببیند. با این حال، اغلب اوقات، هیچ ضربه خاصی به آلت تناسلی نمی رساند.

در طول فرآیند التیام، بافت زخم بی شکل و بد شکل می گیرد که ممکن است منجر به انحنا شود که می توانید آن را احساس کنید. هر طرف آلت شامل یک لوله اسفنج مانند است که حاوی رگ های خونی بسیار کوچکی میباشد.

علت بیماری پیرونی چیست؟

هر یک از اینها در یک غلاف از بافت الاستیک به نام تونیکا آلبگوینا محصور شده است، که در طی نغوظ به کار می رود. زمانی که از نظر جنسی برانگیخته می شوید، جریان خون به این فضاها افزایش می یابد.

وقتی آنها با خون پر می شوند، آلت منبسط می شود، صاف می ایستد و راست می شود. در بیماری پیرونی، زمانی که آلت بلند می شود، ناحیه ای که بافت زخم دارد، خم نمی شود و احتمالاً دردناک می شود.

در برخی از مردان، بیماری پیرونی به تدریج صورت می گیرد و به نظر می رسد که این بیماری مربوط به جراحت باشد. محققان در حال تحقیق در مورد این موضوع هستند که این بیماری ممکن است مرتبط با ویژگی ارثی و یا شرایط خاص سلامتی باشد.

بیماری پیرونی چه دلایلی دارد؟

عوامل خطر در بیماری پیرونی:

آسیب جزئی به آلت همیشه منجر به بیماری پیرونی نمیشود. با این حال، عوامل مختلفی می توانند به بهبود زخم و تقویت بافت زخم کمک کنند که ممکن است در بیماری پیرونی نقش داشته باشند.

این موارد عبارتند از:

وراثت:

اگر پدر یا برادر شما مبتلا به بیماری پیرونی هستند, خطر ابتلا به این بیماری در شما افزایش می یابد.

اختلالات بافت همبند:

افرادی که اختلال بافت همبند دارند, خطر ابتلا به بیماری پیرونی را افزایش می دهند

سن:

شیوع این بیماری با افزایش سن, به ویژه در مردان بالاتر از 66 سال افزایش می یابد.

عوامل دیگر - از جمله شرایط خاص سلامتی, سیگار کشیدن و برخی انواع جراحی های پروستات - ممکن است با بیماری پیرونی ارتباط داشته باشند.

چه عواملی موجب بیماری پیرونی می شود؟

مشکلات بیماری پیرونی:

عوارض این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ناتوانی در داشتن رابطه جنسی
• مشکل در دستیابی یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ)
• اضطراب یا استرس در مورد ناتوانایی های جنسی یا ظاهر آلت
• استرس درمورد رابطه با شریک جنسی خود
• مشکل در باروری، چون مقاربت مشکل یا غیرممکن است

بیماری پیرونی باعث چه مشکلی می شود؟

تشخیص بیماری پیرونی:

معاینه فیزیکی اغلب برای تشخیص حضور بافت اسکار در آلت تناسلی و تشخیص بیماری آن کافی است. شرایط دیگری به ندرت علایم مشابهی را ایجاد می کنند و باید آن ها را رد کرد.

آزمایش هایی برای تشخیص بیماری پیرونی و درک اینکه چه چیزی باعث علائم شما می شود، می تواند شامل موارد زیر باشد:

تست جسمانی:

پزشک شما وقتی که آلت تناسلیتان صاف نیست، لمسش کند تا محل و مقدار بافت زخم را مشخص کند. او همچنین ممکن است از شما بخواهد عکس هایی که از نغوظ آلت تناسلی خود در خانه گرفته اید را نشان دهید.

این می تواند میزان انحنا, محل زخم و یا سایر جزییات را تعیین کند که ممکن است به شناسایی بهترین روش درمان کمک کند.

تست های دیگر:

پزشک ممکن است به معاینه سونوگرافی و یا تست های دیگر برای معاینه آلت بپردازد. سونوگرافی رایج ترین آزمایش برای ناهنجاری های آلت تناسلی است.

نحوه تشخیص بیماری پیرونی

درمان بیماری پیرونی:

پزشک ممکن است اگر این موارد را داشته، توصیه کند تا صبر کنید و مواظب باشید:

• انحنای آلت تناسلی شما وخیم نیست و دیگر بدتر نمی شود
• هنوز هم می توانید بدون درد و یا با درد خفیفی رابطه جنسی داشته باشید.
• عملکرد نغوظ خوبی دارید.

اگر علائم وخیم باشد یا به مرور زمان بدتر شود, پزشک ممکن است دارو یا جراحی را توصیه کند.

روش های درمان برای بیماری پیرونی

داروی بیماری پیرونی:

تعدادی از داروهای خوراکی در درمان این بیماری مفیدند, اما این داروها به طور مداوم موثر نبوده و به اندازه جراحی موثر نیستند.

پنتوکسی فیلین یک داروی خوراکی برای بیماری پیرونی است. زمانی که چندین ماه طول می کشد, ممکن است دارو مقدار بافت زخم را کاهش دهد.

در برخی موارد, داروهایی که بطور مستقیم به آلت تناسلی تزریق می شوند، ممکن است باعث کاهش انحنا و درد مرتبط با بیماری پیرونی شوند.

اگر یکی از این درمان ها را دارید, احتمالاً طی چند ماه تزریق هایی را خواهید داشت. شواهدی در مورد اثربخشی تزریقات به آلت وجود دارد.

انواع داروهای درمانی بیماری پیرونی

این داروها همچنین ممکن است در ترکیب با داروهای خوراکی مورد استفاده قرار گیرند. این داروها شامل موارد زیر هستند:

کلاژنا:

تنها داروی مورد تایید fda. این دارو در مردان بالغ با انحنای متوسط تا شدید و گره لمسی قابل لمس تایید شده است. این روش درمانی برای بهبود انحنا و مشکلات مرتبط با بیماری پیرونی نشان داده شده است.

درمان با شکستن لایه کلاژن انجام می شود که باعث انحنای آلت تناسلی می شود. به نظر می رسد که آنزیم کلاژناز در ارتباط با " مدلسازی " موثرتر باشد.

بیماری پیرونی چیست و چگونه درمان می شود؟

وراپامیل:

این دارو معمولاً برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود. به نظر می رسد ایجاد اختلال در تولید کلاژن عامل کلیدی در تشکیل بافت اسکار بیماری پیرونی باشد.

این دارو به خوبی تحمل می شود و درد را نیز کاهش می دهد.

اینترفرون:

این، نوعی از پروتئین است که به نظر می رسد تولید بافت فیبری را مختل کرده و به شکستن آن کمک می کند.

داروی مخصوص برای بیماری پیرونی

جراحی بیماری پیرونی:

اگر بدشکلی در آلت شدید باشد, خیلی آزار دهنده باشد و یا از داشتن رابطه جنسی جلوگیری کند، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند. جراحی معمولاً تا زمانی که حداقل یک سال گذشته باشد و انحنای آلت تناسلی شما به مدت حداقل شش ماه ثابت بماند، توصیه نمی شود.

روش های معمول جراحی، عبارتند از:

بخیه زدن طرف سالم:

روش های مختلفی برای بخیه زدن در سمت بلندتر آلت تناسلی (بدون بافت اسکار) وجود دارد. این امر منجر به صاف شدن آلت تناسلی می شود.

جراحی های لازم برای بیماری پیرونی

تقسیم یا قطع و پیوند:

چنانچه در بخش سلامت جنسی نمناک میخوانید در این نوع جراحی, جراح یک یا چند برش در بافت زخم ایجاد می کند و اجازه می دهد غلاف کشیده شود و آلت تناسلی راست شود. جراح ممکن است مقداری از بافت زخم را بردارد.

یک قطعه بافت (گرافت) اغلب برای پوشش دادن سوراخ ها در تونیکا واژینالیس مورد استفاده قرار می گیرد. این پیوند ممکن است بافتی از بدن, انسان یا بافت حیوانی یا مواد مصنوعی باشد.

این روش عموماً در مواردی از انحنا یا ناهنجاری بیش از حد یا بدشکلی استفاده می شود. این روش با خطرات بزرگ تری نسبت به بدتر شدن عملکرد نعوظ همراه است.

بیماری پیرونی چگونه درمان می شود؟

ایمپلنت های آلت:

ایمپلنت های آلت تناسلی, جایگزین بافت اسفنجی می شوند که خون را در حین نغوظ پر می کند. نوع جراحی مورد استفاده به شرایط شما بستگی دارد. پزشک محل زخم, شدت علائم و عوامل دیگر را در نظر می گیرد.

اگر ختنه نشده باشید, پزشک ممکن است که ختنه را در طول جراحی توصیه کند. بسته به نوع جراحی که دارید, ممکن است بتوانید همان روز از بیمارستان به خانه برگردید و یا باید یک شب بمانید.

بعد از جراحی باید چهار تا هشت هفته از فعالیت جنسی خودداری کنید.

نحوه درمان جراحی بیماری پیرونی

سایر درمان های بیماری پیرونی:

یک روش شناخته شده در این زمینه, استفاده از یک جریان الکتریکی برای انجام ترکیبی از وراپامیل و یک تزریق استروئید از طریق پوست است. یافته های متناقضی در مورد انحنای آلت و عملکرد نعوظ نشان داده شده اند.

درمان های متعددی برای بیماری پیرونی وجود دارد, اما شواهد کمی در مورد عوارض جانبی آن ها وجود دارد. این موارد شامل استفاده از امواج صوتی شدید برای شکستن بافت زخم (موج شوک درمانی), وسایلی برای کشش آلت تناسلی و اشعه درمانی است.

انواع درمان های لازم برای بیماری پیرونی

چگونه از آلت جنسی خود در برابر بیماری پیرونی محافظت کنیم؟

چندین چیز وجود دارد که شما و همسرتان می توانید برای کمک به حفاظت از آلت جنسی خود در برابر بیماری پیرونی انجام دهید:

داروی ED:

اغلب مردانی که داروی ED مصرف می کنند، این کار را یک بار انجام می دهند و برایشان داشتن رابطه جنسی تقریباً غیر ممکن می شود.

اما این ممکن است برای جلوگیری از بیماری پیرونی خیلی دیر باشد. مردان باید به محض اینکه به ضعف نغوظ در حدود رتبه هفت یا شش توجه کردند، باید به دنبال درمان باشند.

روان کننده ها:

اگر همسر شما به اندازه کافی از روان کننده ها استفاده کند، همه چیز بهتر می شود.

مستقیم به داخل و خارج بروید:

از حرکت هایی دوری کنید که باعث می شود آلت تناسلی تان در طی حرکت هایش خم شوند.

هشیار باشید:

وقتی که بیش از حد خسته هستید، از رابطه جنسی دوری کنید.