ماهی پرورشی بخوریم یا ماهی دریایی ؟ تفاوت چیست؟

تفاوت بین ماهی پرورشی و دریایی چیست؟

در دنیا در مورد این که آیا ماهی پرورشی برای محیط زیست بی خطر است و یا اینکه ماهی های دریایی بهتر مزه دار شده اند و مواد مغذی بیشتری را نسبت به همتایان خود دارند، بسیار صحبت شده است. برای کمک به شما تصمیم گرفته ایم که عمیق تر به این مسئله بپردازیم و دریابیم که ماهی پرورشی سالم تر است یا ماهی دریایی؟

تعریف ماهی پرورشی و ماهی های دریایی

اولین چیزهایی که ابتدا توضیح می دهیم، تعریف ماهی پرورشی و ماهی دریایی است.

ماهی پرورشی

ماهی های پرورشی در قلمرو های کنترل شده که در درون دریاچه ها ، اقیانوس ها یا رودخانه ها وجود دارد ، همچنین ماهی هایی که در مخازن بزرگ جمع می شوند ، پرورش می یابند.ماهی های پرورشی ارزانتر اند و به راحتی در دسترس مصرف کنندگان قرار می گیرند و تا آنجا که می گویند ، ماهی های پرورشی حدود 90٪ از مصرف ماهی در جهان را تشکیل می دهند.

کیفیت پایین ماهی های پرورشی تا حد زیادی به این دلیل است که ماهی قزل آلا از یک غذای ماهی با کیفیت پایین تغذیه می شوند که ترکیبی از ذرت ، غلات و روغن ماهی می باشد.

در مورد پرورش ماهی قزل آلا ، غذای ماهی همچنین شامل رنگ غذایی است که رنگ صورتی رنگی را به ماهی قزل آلا می دهد و به دلیل رژیم غذایی محدود ، ماهی های پرورش یافته به طور طبیعی نوعی رنگ خاکستری دارند و ماهی قزل آلای دریایی صورتی است زیرا آن ها کریل می خورند که رنگ آن از جلبک های قرمز گرفته می شود.

ماهی دریایی

ماهی صید شده ی دریایی توسط ماهیگیران در زیستگاه های طبیعی خود گرفته می شوند - در رودخانه ها ، دریاچه ها ، اقیانوس ها و غیره.فایده اصلی ماهی قزل آلا دریایی این است که فقط موجودات موجود در محیط خود را می خورند که طبیعتاً بسیار متنوع تر از آن چیزی است که ماهی های پرورشی برای غذا می خورند.

علاوه بر این ماهی های دریایی فاقد آنتی بیوتیک هستند زیرا خطر ابتلا به بیماری یا عفونت های مشابه غذا های دریایی را ندارند، اگرچه هر دو نوع غذای دریایی به طور کلی برای خوردن بی خطر هستند اما باید آن ها را از یک مغازه معتبر ، سوپر مارکت یا حتی بهتر از آن مستقیماً از منبع خریداری کنید.

صرف نظر از این ، برخی از جوانب مثبت و منفی در رابطه با هر دو روش وجود دارد. در این قسمت از سلامت پلاس وی نگاهی عمیق تر به چند عامل مختلف از جمله ارزش غذایی ، تأثیر محیط زیست و موارد دیگر می اندازیم.

چه چیزی برای من بهتر است؟ ماهی پرورشی یا دریایی؟

هر دو گزینه مزایای خود و همچنین اشکالاتی در مورد محتوای غذایی برای مصرف کننده دارند پس بنابراین ما مزیت ها و معایب هردو را گفته ایم تا شما با اطلاع از آنها خود تصمیم بگیرید.

محتوای کلی تغذیه ای:

ماهی قزل آلا در بسیاری از موارد در واقع ممکن است به اندازه همتایان دریایی خود مغذی باشد و در بسیاری از موارد از نظر اسید های چرب امگا 3 و امگا 6s از ماهی دریایی نیز غنی تر است.ماهی های پرورشی به دلیل داشتن چربی بیشتر دارای امگای بیشتری نسبت به ماهی های دریایی هستند. در مورد صدف اختلاف غذایی بین میگو ، ماهی صدفی و ماهی دریایی حداقل است.

این افسانه نیز وجود دارد که رنگ ماهی نشان دهنده مستقیم مواد مغذی است و این موضوع 100٪ دقیق نیست بلکه رنگ ، بازتاب رژیم و همچنین نوع ماهی است. ماهی قزل آلای دریایی که کریل می خورد ، متمایل به صورتی است زیرا کرلی جلبک های قرمز می خورد و ماهی قزل آلای اقیانوس اطلس به طور طبیعی بیشتر رنگ نارنجی پررنگ است در حالی که ماهی سالک قرمز است.

ماهی های بزرگتر مانند ماهی های شمشیری ممکن است جیوه زیادی در خون خود داشته باشند و ماهی های پرورشی ممکن است نمونه های کمتری از جیوه نسبت به ماهی های دریایی داشته باشند.

ماهی های پرورشی که در اقیانوس پرورش می یابند به طور کلی به میزان مشابه جیوه در سیستم های خود با همتایان دریایی شان دارند و اگر نگران جیوه هستید ، به سمت میگو یا ماهی بروید که هر دو سطح جیوه بسیار کمی دارند.

محتوای چربی:

ماهی های پرورشی عموماً چربی بیشتری نسبت به ماهی های دریایی دارند.ماهی های دریایی وظیفه پیدا کردن غذای خود را دارند و توانایی شنا در مسافت های طولانی را در طول زندگی خود در دریا دارند و به همین دلیل ، ماهی های دریایی لاغر هستند. ماهیان دریایی نیز ممکن است در صورت عدم استفاده صحیح از آن ها به سرنوشت عطر و طعم بدِ ماهی مبتلا شوند - به عنوان مثال :نباید فوراً روی یخ قرار گیرند و هنگام خرید ماهی ، به دنبال بازارهایی با سطح بالاتر باشید که احساس می کنید همیشه مطمئن و تمیز هستند.

عامل نگهدارنده

ماهی ممکن است با مواد نگهدارنده خاصی به منظور تلاش برای ماندگاری بیشترشان در قفسه های فروشگاه های مواد غذایی قرار گیرند تا آن ها را خوب و مرطوب نگه دارد ، انگار که در طبیعت اند.

رایج ترین ماده شیمیایی مورد استفاده در این کار ، تری پولی فسفات سدیم نامیده می شود و باعث می شود غذاها نرم تر، براق تر و جذاب تر به نظر برسند و در این بخش از سلامت پلاس وی دلایلی وجود دارد که ممکن است بخواهید از این مواد افزودنی چشم پوشی کنید.

این مواد افزودنی را در غذاهای دریایی مانند میگو یا صدف مشاهده خواهید کرد ، که به نظر می رسد به طور کلی در آب در حال خیساندن هستند تا تازه از آن استفاده کنند.

غذاهای دریایی در (STPP مواد افزودنی) غلطانده می شوند چرا که به غذا اجازه می دهد آب بیشتری جذب کند و به این معنی که وزنش بیشتر از محصولات بدون این مواد است. اگر مطمئن نیستید که غذاهای دریایی شما در STPP خیسانده شده است یا خیر ، در صورت مشاهده یک مایع سفید شیری که هنگام پختن ماهی مشاهده می کنید ، می توانید وجود آن را تشخیص دهید.

اگر نگران مصرف این ماده غذایی هستید ، از پرورش دهنده ماهی خود بپرسید که آیا می توانید غذاهای دریایی خود را "خشک" سفارش دهید؟

مزه:

سؤال متداول دیگر هنگام مقایسه ماهی پرورشی با ماهی دریایی این است که آیا تفاوت در سلیقه وجود دارد یا خیر. پاسخ کوتاه:بله است اما این که آیا یکی مزه اش بهتر از دیگری است ، فقط با ترجیحات شخصی قابل تعیین است. منجمد کردن ماهی های صید شده یک راه عالی برای حفظ عطر و طعمش در تمام طول سال است.

کدام برای محیط زیست بهتر است؟ پرورشی یا دریایی؟

برای سال های طولانی پرورشگاه های ماهی مترادف آلودگی و عدم توجه به حیات وحش اقیانوس بودند.

روش هایی مانند استفاده از قفس های باز که در اقیانوس قرار دارند ، می توانند مواد شیمیایی و بیماری را به اقیانوس بکشند و حیات وحش اقیانوس را در معرض خطر قرار دهند و بعلاوه ، ماهی های پرورشی برای فرار از قفس های خود شناخته شده اند ، به این معنی که آن ها با ماهی های دریایی با هم مخلوط می شوند و به نظر نمی رسد این موضوع خیلی بد باشد اما ماهی های پرورشی در معرض خطر بیشتری برای بیماری و انگل قرار دارند و در نتیجه چرخه های منظم آنتی بیوتیک برای ماهیان طبیعی چندان مناسب نیست و به طور کلی در تلاش هستند تا ماهی های دریایی بیش از حد ماهیگیری نشوند.

در موارد دیگر ماهی قزل آلا در پرورشگاه ها از ماهی های دیگر دریایی تغذیه می شوند که از نظر منابع غذایی به میزان خطرناکی کم هستند و از این طریق گونه های دیگر را تخریب می کنند.

این روزها ، ماهیگیران باید مقررات بسیار سختگیرانه محیط زیست را رعایت کنند و به عنوان مثال ، هر آبی که توسط یک عملیات کشاورزی به داخل طبیعت برگردانده شود باید از آبی که به طور طبیعی در آن زیستگاه وجود دارد ، تمیز تر باشد.

مطمئناً این استدلال وجود دارد که ماهی پرورشی به طور کلی غیر طبیعی است و مملو از رنگ و مواد افزودنی است که هدف آن ها این است که ماهی ها در قفسه ی سوپر مارکت ها خوشایند تر به نظر برسند.

اگرچه شیوه های کشاورزی از جهات زیادی در حال پیشرفت هستند و روش های جدیدی را برای آینده ای پایدار تر هموار می کند با این حال تغییر اوضاع به این معنی نیست که صنعت پرورش ماهی کاملاً اصلاح شده است و درنهایت احتمال شناختن صیاد و صرفاً دانستن اینکه غذای شما به طور کلی از کجا تامین می شود ، پایین می آید.

غذا های دریایی صید شده چگونه بر محیط زیست تأثیر می گذارند؟

ماهی صید شده دریایی نیز کاملاً عاری از خطاهای زیست محیطی نیست و به عنوان مثال بسیاری از عملیات ماهیگیری وجود دارد که نگرانی های زیست محیطی را در نظر نمی گیرند. به دلیل تقاضای مصرف کننده ، برخی از ماهی ها بیش از حد ماهیگیری شده اند.

اگر دوست دارید غذاهای دریایی بخورید اما نگران محیط زیست هستید ، توصیه می کنیم به دنبال ماهی های دریاییِ کمتر محبوب باشید - ماهی قزل آلا ، حلیبوت ، ماهی خال مخالی و سالمون را امتحان کنید.

هزینه و در دسترس بودن ماهی های پرورشی و دریایی چگونه است؟

همانطور که ممکن است تصور کنید ، ماهی های پرورشی ارزان تر از ماهی های دریایی هستند و در درجه اول به دلیل اینکه قوام کمتری دارد.

ماهی های دریایی از نظر اندازه و رژیم غذایی، حد استانداردی ندارند و تغییر تعدادی از عوامل مانند جلبک ، فصول ماهیگیری و چرخه تخم ریزی محدود ، تأثیر بسزایی در قیمت دارد.

ماهی پرورشی اقدامات قابل پیش بینی تری را در کار خود دارد که اجازه می دهد تا با قیمت ثابت به فروش برسد و دانشمندان حتی می توانند پیش بینی کنند که ماهی برای برداشت محصول آماده است و همچنین دریابند که چه زمانی مناسب برای افزایش تولید است.

در دسترس بودن عامل مهمی در پایین آمدن هزینه ها است و مطمئناً تأثیر زیادی بر قیمت ماهی دارد. مناطق بیش از حد ماهیگیری شده یا آن هایی که در معرض هوای نامناسب هستند یا جریان های در حال تغییر ممکن است ماهی های دریایی کمتری داشته باشند و قیمت را بالا ببرند.

پاسخ یک کارشناس به سوال :ماهی پرورشی بخوریم یا دریایی؟

این مسئله که ماهی پرورشی امگا 3 کمتری دارد صحیح است ولی در عوض ماهی پرورشی گوشت لطیف تر و با قابلیت هضم بهتری دارد. علاوه بر این و تمام توضیحاتی که داده شد فلزات سنگین و مواد شیمیایی موجود در گوشت ماهیان پرورشی به نسبت ماهیان دریایی که در زیستگاه هایی آلوده به جیوه و مواد سمی زندگی می کنند بسیار کمتر است.