پای درد دل بلند قدترین والیبالیست ایران مرتضی مهرزاد
شهرت او به خاطر قد بلندش است. وی با قد 246٫4 سانتی متر، به عنوان بلندترین مرد ایران شناخته می شود.مرتضی مهرزاد؛خودش همیشه گفته که برنامه ماه عسل زندگی او را تغییر داد.
همان برنامه ای که او آرزوکرده بود تا علی کریمی را ببیند.کریمی این خواسته او را برآورده کرد و از همان جابود که ورق برای او طور دیگری به زمین برگشت.مرتضی حالا یکی از ملی پوشان تیم پارالمپیمک والیبال ایران است و توانسته با این تیم افتخارات زیادی را از جمله کسب مدال طلای پارالمپیک برزیل را کسب کند.کار تازه برای مرتضی شروع شده است و اواهداف زیادی در سر دارد که می خواهد به تک تک آنها برسد.مهرزاد حرفهایش را بااشاره به مراسم تقدیر از المپیکی ها و پارالمپیکی ها گفت:«رفتیم مراسم و خدا راشکر همه چیز خوب بود.آقای رییس جمهور را هم دیدیم.سلام و علیک کردم و دیگر وقت نشدبه ایشان چیزی بگویم.بچه های دیگر در نوبت بودند و نمی شد چیزی گفت.»
اگر قرار بود ازرییس جمهور چیزی درخواست کنی چه چیزی می خواستی؟
گفتنی ها را همه گفته اند.هیچ درخواستی ندارم.هر چیزی می گفتم کلیشه ای می شد.
در این مراسم زیادمورد توجه بودی.به خصوص آن عکسی که از رییس جمهور گرفته تا داورزنی و ...همه مبهوتشما بودند.
همه به ما لطف دارند.ازهمه که به من محبت می کنند تشکر می کنم.نمی دانم چطور باید جبران زحمت کنم.
مراسم راضی کنندهبود؟
پاداش که دادند وامیدوارم هر چه زودتر نقد شود.چون حواله است و باید در روزهای برویم و نقدش کنیم.
چه برنامه ای برایآینده داری؟
من تازه تیم ملی راپیدا کرده ام.هر چه خدا بخواهد همان می شود.در سوپر لیگ والیبال نشسته قهرمان شدیمو منتظریم تا سال 95 تمام شود.
دیگر با علی کریمیدر ارتباط نیستی؟
نه.بعد از برنامهماه عسل دیگر ایشان را ندیدم.البته چند بار تلفنی حرف زدیم اما از نزدیک دیگرایشان را ندیدم.واقعا دست علی آقا درد نکند.به ایشان هم زیادی زحمت دادم.
بعد از المپیک چیزیبه شما نگفت؟
نه.من اینستاگرامندارم اما شنیدم که بچه ها می گفتند علی آقا هم به ما تبریک گفته است.
مهمترین اتفاقی کهامسال برای افتاد چه بود؟
اتفاق که زیادبود.ما در چین قهرمان جام بین قاره ای شده ایم و من به عنوان بهتریناسپکر انتخاب شدم.این اولین حضور من در یک تورنمنت بین المللی بود.در ریو هم کهخدا کمک کرد و توانستیم اول شویم.درمسابقات قهرمانی کشور با تیم مازنداران قهرمان شدیم.خدا را شکر سال 95 برای ما خوبشروع شد و خوب هم دارد تمام می شود.
آرزویی داشته ای کهبه آن نرسیده باشی.
خدا را شکر.هر چه ازخودا خواسته ام تا اینجای زندگی ام به من داده است.تنها آرزویم این است که بینالمپیکی ها پارالمپیکی ها تفاوت قائلنشوند.کسی اهمیت نمی دهد.نمی دانم چرا.واقعا این آروزی ماست.مردم بین ما فرق نمیگذراند اما مسئولان طور دیگری برخورد می کنند.حتی در استان خودمانهم نگاه ها متفاوت است.این آدم را اذیت می کند.بحث من اصلا مسائل مالی نیست.چندروز پیش از المپیکی های استان ما تقدیر کردند اما حتی یک زنگ خشک و خالی هم به مانزدند.امیدوارم این دیدگاه مسئولان تغییر کند.
اگر قرار باشد در سال جدید به یک نفر هدیه بدهی آن یک نفر چهکسی است؟
مادرم،فقط مادرم.
و از چه کسی هدیهبگیری؟
نمی دانم.
مثلا علی کریمی.
نه،آن زمان بچهبودم.دیگر دوست ندارم برای علی آقا اسباب زحمت شوم.من هنوز هم دوستش دارم.امیدوارمخداوند به همه سلامتی بدهد.من از همه تشکر می کنم به خصوص آقای رییس جمهور و همهکسای که دل مردم راشا د کردند.همچنین از آقای فرهادی که مایه افتخار ایرانهستند.واقعا دم ایشان گرم.
