مهم ترین تغییرات واژن با افزایش سن

رایج ترین تغییرات واژن با افزایش سن

با افزایش سن به ویژه پس از دوره یائسگی، واژن و اطراف آن تغییرات زیادی می کنند. متاسفانه این تغییرات زیاد مورد بحث قرار نمی گیرند به این معنا که به طرز ناخوشایندی، آماده این تغییرات نیستیم. بنابراین در این قسمت از سلامت جنسی پلاس وی چگونگی تغییر واژن از دوران بلوغ و در طی افزایش سن و همچنین نکاتی که یکی از متخصصان درمورد سلامت آن توصیه کرده است ذکر شده است.

چگونگی تغییرات واژن با افزایش سن

تغییرات موهای ناحیه شرمگاهی

شاید قابل توجه ترین تغییر در ناحیه واژن، سفید شدن، نازک شدن و کم پشت شدن موهای شرمگاهی باشد. معمولا این موها کاملا کم پشت نمی شوند بلکه قسمتی از آن ها دچار این تغییر می شود. همچنین با افزایش سن خصوصا پس از یائسگی موی سر، پا و زیر بغل نیز ممکن است نازک شوند. این بدان معناست که با افزایش سن باید کم تر آن ها را شیو کنید.

تغییرات بافت بیرونی واژن (فرج) زنان

واژن و بخش بیرونی آن (فرج) دو چیز کاملا متفاوت هستند اما ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر دارند. در واقع بخش بیرونی واژن همانطور که از نامش پیداست خارج از کانال واژن قرار دارد. اغلب منظور از واژن شامل فرج، لب ها، کلیتوریس، لابیا مینور، لابیا ماژوروحتی مجاری ادرار است.

بافت بیرونی واژن از اواخر نوجوانی تا 40 و حتی 50 سالگی بدون تغییر باقی می ماند. در برهه ای از زمان واژینیت آتروفیک (سندروم دستگاه ادراری تناسلی یائسگی) تجربه می شود که به دلیل از دست دادن تدریجی استروژن است و پیش از یائسگی و در دوران یائسگی رخ می دهد. این بدان معناست که بافت آن نرم تر و کمرنگ تر می شود، لابیا هم از این قضیه مستثنی نیست و فرج نیز کاملا تغییر می کند.

اگر چه جراحان زیبایی پلاستیک طی سال های اخیر شاهد جهش جراحی های لابیاپلاستی بوده اند اما نباید از این روند طبیعی تعجب کرد، بنابراین نیازی به نگرانی نیست. تنها کافی است این ناحیه را با ملایمت شستشو دهید.

تغییرات واژن

واژینیت آتروفیک همچنین واژن را نیز تحت تاثیر خود قرار می دهد زیرا از دست دادن هورمون جنسی استروژن می تواند منجر به تغییرات چشمگیری در ظاهر و عملکرد واژن شود، دهانه واژن و طول آن می تواند کوچک و یا تحریک پذیر شوند.

تحریک پذیری واژن به این دلیل رخ می دهد که دیواره های واژن نازکتر شده و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهند. بر اساس گفته پزشکان، 20-50 درصد از زنان از سوزش و خارش واژن خود شکایت دارند، این احساسات مزمن هستند و طی رابطه جنسی بدتر خواهند شد.

با وجود این که رابطه جنسی عامل اصلی تشدید خارش و سوزش است اما برخی افراد هنگام راه رفتن یا ورزش متوجه این مشکل می شوند.

خارش

خوشبختانه برای تسکین ناراحتی ناشی از واژینیت آتروفیک تسکین طولانی مدت و موقت نیز وجود دارد. افراد باید به منظور مرطوب نگه داشتن واژن خود از مرطوب کننده ها به مدت 2 بار در هفته استفاده کنند تا احساس خشکی و خارش واژن از بین برود.

روان کننده ها نیز محصولاتی هستند که هنگام رابطه جنسی به منظور استفاده از رطوبت آن ها باید استفاده شوند. همچنین می توان از روغن زیتون یا نارگیل نیز استفاده کرد که در از بین بردن خشکی موثر هستند.

بر اساس توصیه پزشکان چنان چه از واکنش آلرژیک این محصولات مطمئن نیستید ابتدا آن ها را روی بازوی خود امتحان کنید.

استروژن درمانی نیز برای بازگرداندن رطوبت واژن استفاده می شود. در این روش دوز کمی از هورمون ها از طریق قرص، پماد یا اسپری به فرد توسط پزشک متخصص زنان تجویز می شود.

فعال بودن زنان از نظر جنسی در اهمیت زندگی زناشویی آنان نقش مهمی دارد.

توصیه می شود از دوش واژینال (مگر برای درمان یک مشکل خاص)، صابون و محصولات ضد چسبندگی و همچنین استفاده از نرم کننده روی لباس زیر خودداری کنید، همچنین از لباس زیر نخی استفاده کنید.

عفونت

خبر خوب این است که افزایش سن لزوما به معنای ازدیاد عفونت مخمری نیست و اما ممکن است سایر عفونت ها را بیشتر کند. بدون استروژن، فلور واژن تغییر می کند و بافت مجرای ادرای نازک تر می شود، بنابراین فرد را مستعد عفونت های دستگاه ادراری می کند. اپتلیتوم نازک تر شده و در مقابل عفونت های مقاربتی، اچ آی وی و واژینوز باکتریایی آسیب پذیر تر خواهد شد، در نتیجه منجر به رطوبت ناخوشایند به همراه بوی نامطبوع می شود.

استروژن درمانی میتواند شروع این بیماری ها را خنثی کند زیرا به بازیابی فلور کمک کند. مرطوب کردن، روانکاری و رابطه جنسی نیز مفید است زیرا باعث میشود بافت واژن انعطاف پذیر شده و کمتر در برابر تحریکات آسیب پذیر باشد.

پزشکان همچنین درمورد استفاده از روان کننده های معطر هشدار می دهند زیرا این امر می تواند زنان را مستعد ابتلا به عفونت های مخمری نیز کند.

تغییرات رابطه جنسی

پیش از این هم در بخش سلامت جنسی پلاس وی گفتیم که با افزایش سن ممکن است میل جنسی نیز تغییر کند. غریزه جنسی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از هورمون ها و حالت عاطفی گرفته تا محدودیت های جسمی که در هر زن متفاوت است. در هر صورت شما می توانید با رابطه زناشویی منظم واژن خود را مرطوب و انعطاف پذیر نگه دارید. بدین منظور ورزش کردن را تصور کنید! اگر پس از مدت ها ترک ورزش، قصد داشته باشید مجدد آن را شروع کنید ممکن است احساس درد داشته باشید بنابراین این موضوع در مورد فعالیت زناشویی نیز صدق می کند.

این مورد به این معنا نیست که به یک برنامه متصل شوید اما یک الگوی منظم جنسی بهتر از پرهیز طولانی مدت است.

افتادگی واژن

افتادگی واژن ناشی از وارد شدن فشاری به کف لگن و ضعف عضلات است.30-40 درصد از زنان تا حدی افتادگی را تجربه می کنند. انواع مختلفی از افتادگی واژن وجود دارد و ممکن است در بالای واژن، مجاری ادراری، رحم و مثانه رخ دهد.

افتادگی واژن می تواند نگران کننده باشد زیرا ممکن است برای قرار گیری اعضا در جای خود نیاز به جراحی باشد. در زنان سیگاری و زنانی که زایمان های متعدد داشته اند احتمال ابتلا به این مشکل بیشتر است.

برای کمک به پیشگیری از افتادگی باید کف لگن خود را شکل دهید. این روندی است که باید پس از زایمان آغاز شود و در طول زندگی ادامه یابد. انجام تمرینات کگل بهترین راه برای رسیدن به این هدف است. خوشبختانه ارگاسم نیز گزینه دیگری است زیرا انقباضاتی که یک زن درحال ارگاسم دارد گزینه ایده آلی برای رسیدن به این هدف است.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

پزشکان برای حفظ سلامت واژن با افزایش سن، معاینات سالانه زنان را توصیه می کنند و این معاینات لزوما نباید هر ساله شامل تست پاپ اسمیر یا فعالیت لگن باشد.

چنان چه هر گونه تغییر یا علائمی را مشاهده کردید، لازم است به پزشک متخصص زنان مراجعه کنید. خارش مزمن، درد، ترشح زیاد و بد بو و خونریزی از مواردی است که باید به پزشک مراجعه کنید و معاینه لگن انجام دهید.

مهم تر از همه ابراز نگرانی های خود و نترسیدن از آن چه اتفاق رخ می دهد می باشد. بر اساس آمار حدود 25-45 درصد از زنان علائم فوق الذکر را تجربه می کنند و فقط حدود یک چهارم از آنان این مسائل را با پزشک متخصص زنان خود مطرح می کنند.

زنانی که این موضوعات را مطرح نمی کنند تصور می کنند که این موارد از علائم افزایش سن است، در حالی که اگر این مواردبیان شوند قابل درمان خواهند بود.