سرک کشیدن در زندگی دیگران یا هک کردن اطلاعات آنها
وقتی حرف از هک کردن می شود، این سوال پیش می آید که آیا واقعا دسترسی به اطلاعات کاربران شبکه های مختلف مجازی به همین راحتی است؟ میل به سرک کشیدن در امور دیگران یک چیز است و هک کردن یک حساب کاربری برای فروش اطلاعاتش به نزدیکان افراد چیزی دیگری ست. هک یکی از واژه هایی است که در سال های اخیر به وفور شنیده شده است و هر روز خبر هایی از حملات هکری گروه ها و یا افرادی را می شنویم که به دلایل مختلف از جمله خرابکاری و یا هشدار امنیتی و اعتراض و … دست به این کار می زنند. در یک تعریف عامیانه می توان هکر را فردی نامید که در یک سیستم نفوذ می کند و آن سیستم را مجبور می کند کاری که او می خواهد انجام دهد حتی اگر سیستم این را نخواهد! اما تعریف درست تر ، هکر را برنامه نویس حرفه ای و هوشمندی معرفی می کند که با استفاده از تخصص و تسلط خود بر حیطه های مختلف دنیای کامپیوتر و وب قادر است در لایه های پیچیده ترین سیستم ها نفوذ کرده و مشکلات آن را برطرف کند و یا بر آن اساس سیستمی نو خلق کند.
وقتی خبر درز اطلاعات مشترکان ایرانسل دهان به دهان چرخید یا همین طور خبر هک شدن تعداد زیادی از کاربران تلگرام به سوژه داغ رسانه ها تبدیل شد، می شد به خوبی فهمید که اتفاقاتی زیر پوست جامعه ایرانی در جریان است. اصلا چرا راه دور برویم؛ قبل از همه این اتفاق ها خیلی از ما بارها پیامکی دریافت کرده بودیم با این مضمون که اگر به همسر، پارتنر و... خود شک دارید به فلان آدرس بروید و از این طریق صفحه او را در تلگرام یا هر جای دیگر هک کنید.
هک کردن یا سرک کشیدن در زندگی دیگران
خیلی ها با ترس و لرز در تلگرام فعالیت می کنند و مدام نگران هستند که اطلاعات شخصی شان لو برود. احمدیان اطمینان می دهد که با خیال راحت در تلگرام فعال باشیم:«این خبر که اطلاعات تعداد زیادی از کرابران تلگرام هک شده است به این معنی نبوده که هک کننده ها حالا می توانند هر کار می خواهد با کانت کاربر بکنند.
البته همین هم نوعی نفوذ محسوب می شود اما تلگرام هم اعلام کرده که قبلا هم درباره ایمن تر کردن اکانت ها هشدار داده بوده و کاربرها باید در عین حال که از ورود دو مرحله ای برای راه اندازی اکانت شان استفاده می کنند با رفتن به تنظیمات تلگرام بفهمند که آیا سیستم دیگری در حال استفاده از اکانت آنها است یا نه. با وجود این اتفاقات باید بگویم هک کردن تلگرام آن هم به نحوی که بشود پیام های افراد را خواند کار هر کسی نیست و حتی حرفه ای ها هم مسیر بسیار سختی برای چنین هدف پیش رو دارند.»
بی اعتمادی، کارمان را می سازد
این جامعه شناس هم فرق زیادی بین این دو قائل است و توضیح می دهد که چرا ما اینقدر تشنه به دست آوردن اطلاعات همدیگر شده ایم. او می گوید:«اول از همه این را بگویم که جامعه در همه ابعاد رشد نکرده و توسعه نیافته است. مثلا با وجود ورود تکنولوژی هنوز زندگی ها آنقدر مدرن نشده که سبک زندگی در خور این تکنولوژی هم پذیرفته شود.
هک کردن اطلاعات دیگران و سرک کشیدن در زندگی دیگران
امان از دست رسانه هااین جامعه شناس بی اعتمادی را هم که خیلی ها نسبت به هم دارند، نتیجه زندگی مدرن می داند:«البته نمی توان منکر رواج بی اعتمادی در جامعه شد. این بی اعتمادی که حاصل زندگی مدرن است و رسانه ها به آن دامن می زنند و در صورت کنترل و ترمیم نشدن می تواند کار یک جامعه را بسازد. در این میانه بازار داغی هم برای سودجویان درست می شود.
اینها همه برای ما هشدار است. مثلا وقتی ما می بینیم در جامعه بیشتر تلاش بازاریاب ها برای فروش محصولات شان دروغ گفتن درباره تاثیرات جنسی یک کلاست می توانیم به یک سری مشکلات در آن جامعه پی ببریم و حالا هم وقتی یک بازاریاب از طریق وسوسه افراد برای سردرآوردن از کارهای مجازی شریک زندگی شان سعی می کند مشتری را صید کند یعنی یک جای کار در آن جامعه می لنگد».
روشنفکر باشیم یا سنتی؟
این جامعه شناس در جواب اینکه این بی اعتمادی زاییده چه چیزی ست، می گوید:«زاییده زندگی ناهمگون ما. این بی اعتمادی از خواص دوران گذار است. دورانی که در آن مرد خانواده نه می تواند همسرش را از تلفن و اینترنت دور کند و نه می تواند با خیال حرف زدن همسرش با یک مرد غریبه سر راحت بر بالین بگذارد، یا زنی که نه آنقدر سنتی است که از حرف زدن شوهرش ابراز ناراحتی کند و نه آنقدر به اصطلاح مدرن شده که این حرف زدن ها شک را در دلش بیدار نکند.
ما الان در دوره ای هستیم که افراد مجبورند در ظاهر حریم خصوصی هم را رعایت کنند، یعنی رعایت نکردن حریم خصوصی به صورت آشکار یک ضدارزش است و موجب برچسب خوردن روی فرد می شود. اما خیلی از افراد قلبا به لزوم رعایت این حریم معتقد نیستند. همین زندگی چند لایه و نامتوازن باعث می شود که بازار سرک کشیدن های پنهانی داغ شود. این نوع بی اعتمادی که جواز بروز علنی پیدا نمی کند به نظر من خطرناک تر از آن نوع بی اعتمادی است که عیان است و طلب اعتمادسازی می کند».