کدام حیوانات خانگی بیماری زا هستند و راه درمان

خطرات نگهداری از حیوانات خانگی برای سلامتی

امروزه بسیاری از افراد به علت تقلید از سایر فرهنگ ها و به دلیل مدگرایی، انواع حیوانات را در خانه نگهداری می کنند، این گونه افراد اغلب از خطرات ناشی از نگهداری حیوانات خانگی و تماس نزدیک با آنها بی اطلاع اند.در این مطلب با خطرات نگهداری از حیوانات خانگی آشنا شوید.

حیوانات خانگی سلامت ما را تهدید می کنند

با شنیدن کلمه «حیوان خانگی» آنچه معمولا در ذهن همه مردم شکل می گیرد، نگهداری حیوان های مانند سگ، گربه، خرگوش، همستر، ماهی های آکواریومی و نهایتا لاک پشت یا پرندگانی نظیر قناری، مرغ عشق، کبوتر، مرغ، خروس و جوجه است .

بیشتر ما تصورمان از این کلمه حیوان هایی است که چند دهه ای از نگهداری آن ها در خانه های ویلایی و باغ ها می گذرد. اگرچه نگهداری همین حیوان ها هم در مجتمع های چند واحدی منع قانونی و اجتماعی دارد. متاسفانه با مرور زمان، جامعه ما دچار تغییرهای زیادی شده است که یکی از این تغییرها، هنجارهای فرهنگی بوده که این روزها به ناهنجاری هایی چندجانبه تبدیل شده است، به گونه ای که بسیاری از مردم ناآگاه نسبت به مقررات شهرنشینی نه تنها به نگهداری حیوان هایی مانند سگ و گربه اکتفا نکرده اند، بلکه اقدام به نگهداری حیوان های رنگ و وارنگی مانند ایگوانا، سمندر، آفتاب پرست، سنجاب، مار پیتون، میمون، سوسمار، شیر، بچه خرس و پلنگ و پرندگانی مانند جغد، شاهین، عقاب و قرقی در خانه های آپارتمانی خود کرده اند، غافل از اینکه این کار ممکن است، عواقب ناگواری در پی داشته باشد .

خطرات نگهداری از حیوانات خانگی را بشناسید

از میان حدود 1700 عامل بیماریزا، 832 عامل از طریق حیوان ها به انسان منتقل می شود .بیماری های مشترک بین حیوان و انسان باید قابل پیشگیری و کنترل باشد و گرنه می تواند عواقب غیر قابل جبرانی داشته باشد. مثلا اخیرا یک نوع میمون به نام رزوس در کشور فروخته می شود که حیوان بومی و خیابانی در پاکستان و هند است . بیماری مشترک این حیوان و انسان، اساسا غیرقابل پیشگیری است زیرا ممکن است بیماری میمون در خود حیوان فاقد علامت باشد ولی سرایت آن، باعث مرگ انسان می شود .

همچنین جوندگانی مانند موش ها، خرگوش، همس تر (جانوری شبیه موش) و راسو نیز می توانند بیماری سالمونلا و ویروس لنفوسیتیک کریومننژیتیس را منتقل کنند. این بیماری می تواند باعث سردرد، تب، استفراغ و گلودرد شود. همچنین تورم اعصاب در این بیماری منجر به کرختی و بی حسی در بازو ها یا پا ها شده و تورم مغز (آنسفالیت) نیز موجب مشکل های یادگیری، گیجی و زوال عقل می شود. در زنان باردار نیز می تواند منجر به سقط جنین یا آسیب به آن شود .

ماهی ها و دوزیستانی مانند قورباغه و وزغ نیز که در آب زندگی می کنند، می توانند باکتری هایی را که باعث بیماری در افراد می شوند، منتقل کنند، از جمله عفونت سالمونلایی می تواند از آب آکواریوم ها انتقال پیدا کند .

اگرچه بیماری هایی که با لمس یا نگهداری پرندگان به وجود می آیند نادرند اما انواع پرندگان نیز می توانند میکروب هایی را به انسان انتقال دهند. به عنوان مثال، جوجه ها و اردک ها می توانند باکتری سالمونلا را انتقال دهند. همچنین انواع طوطی ها، باکتری کلامیدیاسی تاچی را انتقال می دهند که عامل ایجاد بیماری سیتاکوزیس است . همچنین نوعی بیماری انگلی موسوم به کریپتوکوکوزیس می تواند از طریق فضولات کبوتر ها انتقال یابد که باعث عفونت های ریوی و زخم های پوستی می شود .

توکسوپلاسموز نیز یکی از بیماری های منتقل شونده توسط گربه هاست که از انگلی موسوم به توکسوپلاسمیلا و از طریق مدفوع حیوان انتقال می یابد. بیماران تحت مداوای سرطان و افراد با سیستم ایمنی ضعیف، مستعد ابتلا به این بیماری هستند . توکسوپلاسموز در زنان باردار می تواند منجر به سقط جنین شود. عفونت پلیگ (پرسینیاپستیس)، عفونت باکتریایی دیگری است که می تواند از طریق گزیدن کک، از حیوان های مانند گربه و جوندگان به انسان منتقل شود. علایمی مانند تب، لرز، ضعف، تورم و درد غدد لنفاوی و نیز عفونت ریه ها در این بیماری آشکار می شود. عفونت می تواند به سایر بخش های بدن نیز برسد و چنانچه بیماری بلافاصله درمان نشود، ممکن است منجر به مرگ شود .

عامل بیماری دیگری که از طریق خراشیدگی ها و گازگرفتگی های گربه انتقال می یابد، بروتونلاهنسلا نامیده می شود که بیماری CSD را ایجاد می کند که باعث تورم غدد لنفاوی، تب، سردرد، بی اشتهایی، بیماری های کبدی و زخم های پوستی می شود .

عفونت ناشی از کوکسیلا برنتی (تب کیو) نیز بیماری باکتریایی دیگری است که از طریق گربه ها انتقال می یابد. همانند سگ ها، بیماری های باکتریایی از قبیل عفونت ناشی از کمپیلوباک تر، کریپتوسپوریدیوم ریدیوزیس، دیپلیدیوم، لپتوسپیروزیس، بیماری ویروسی هاری و بیماری انگلی ناشی از کرم های قلابدار و کرم های حلقوی نیز می تواند از طریق گربه ها به انسان منتقل شود .

آشنایی با خطرات نگهداری از حیوانات خانگی

کمپیلوباکتر یکی از باکتری هایی است که از طریق مدفوع سگ ها انتقال می یابد و می تواند باعث عفونت دستگاه گوارش و عوارضی مانند اسهال، اسهال خونی، تب، دردهای شکمی، تهوع، استفراغ و در موارد نادر نوعی بیماری در سیستم عصبی شود .

لپتوسپیرا نیز باکتری دیگری است که عامل بیماری لپتوسپیروز است و انتقال آن از سگ ها به انسان می تواند علایمی شبیه به آنفلوآنزا ازجمله تب ناگهانی، سردرد شدید، قرمزی چشم ها، دردهای عضلانی، خستگی، تهوع و گاهی لکه های قرمزرنگ روی پوست ایجاد کند که معمولا پس از 13 تا 14 روز دوره نهفته آشکار می شوند. این بیماری در موارد حاد می تواند باعث نارسایی کبد و کلیه و حتی مرگ شود. باکتری دیگری موسوم به کریپتو سپوریدیوم ریدیوزیس که اغلب از طریق بچه سگ ها منتقل می شود، علایمی مانند کمپیلوباک تر ایجاد می کند .

همچنین لیشمانی، نوعی بیماری انگلی است که می تواند از برخی حیوان ها، از جمله سگ ها به انسان منتقل شود و پوست یا اندام های داخلی را درگیر کند. عوارض نوع پوستی آن به صورت زخم هایی ظاهر می شود که ممکن است دردناک یا بدون درد و همراه با غده هایی متورم باشند. در نوع دیگر لیشمانی، اندام های داخلی مانند طحال و کبد متورم می شوند، چنانچه این فرم از بیماری درمان نشود، می تواند بسیار خطرناک باشد و منجر به مرگ شود.

باخطرات نگهداری از حیوانات خانگی آشنا شوید

راهکارها

آلرژی به حیوانات خانگی می تواند باعث علائمی از جمله عطسه، سرفه و خارش و آبریزش چشم ها شود.پیش از آنکه به عنوان آخرین چاره به فکر خلاص شدن از حیوان تان بیفتید این توصیه ها را به کار ببندید :

سعی کنید حیوان را در هنگامی که هوا مناسب است در خارج از خانه نگهدارید. اگر حیوان داخل خانه است، به او اجازه ندهید نزدیک اتاق خواب شخصی برود که دچار آلرژی است .
از صافی هوا یا تهویه مطبوع برای کاهش گردش مواد آلرژی زا در سراسر خانه استفاده کنید .

در جارو برقی از فیلترهای HEPA استفاده کنید .
افراد دچار آلرژی باید از گرداندن و در آغوش گرفتن حیوانات خانگی اجتناب کنند .
با جارو کردن مداوم، گردگیری و شست وشو خانه را پاک نگه دارید .
پس از هر بار تماس با حیوان دست هایتان را کاملا بشویید .
فضولات سگ و گربه را روزانه از حیاط جمع کنید، به خصوص در نواحی ای که کودکان و حیوانات در آن بازی می کنند .

جعبه شن محل دفع حیوانات را بپوشانید .
دست کم سالی یک بار حیوانات خانگی را از لحاظ آلودگی انگلی آزمایش کنید .
برنامه واکسیناسیون باید توسط دکتر دامپزشک و بعد از معاینه دقیق حیوان صورت گیرد. از دادن خود سرانه داروی انگل به حیوان خانگی خود جداً پرهیز کنید. شما می توانید با مراجعه به نزدیکترین کلینیک دامپزشکی از آنها درخواست واکسیناسیون و درمان انگلی حیوان خود را کنید .