| سازهای اصلی | |
|---|---|
| نکیسا | |
| خاستگاه | ایران ساسانی |
| ژانر | موسیقی ایرانی |
| چنگ و عود | |
نکیسا، نگیسا یا نگین‌سا،[۱] موسیقی‌دان، رامشگر ، چنگ‌نواز و خوانندهٔ عهد ساسانی است. او استاد چنگ‌نوازی بود و در دربار خسرو پرویز ترانه می‌سرود.[۲] نظامی گنجه‌ای در کتاب خسرو و شیرین، و به دنبال او، امیرخسرو دهلوی در کتاب شیرین و خسرو از او یاد کرده‌اند.
نام[ویرایش]
نکیسا یا نگیسا از ترکیب واژه نگین و سا («همانند») ساخته شده‌است. این ترکیب در اسم‌های دختر فارسی همانند پری‌سا، مهرسا، گلسا، مهسا و رخ‌سا نیز یافت می‌شود. نکیسا هم به عنوان نام دختر و هم به عنوان نام پسر معمول است.
پیشه[ویرایش]
نکیسا با باربد در ساخت قطعه هفت‌نوازی معروف سرود خسروانی همکاری کرده‌است.[۲] مضامین اصلی ترانه‌های او در ستایش خسرو پرویز بودند. وی همچنین سرود ملی آن زمان را ساخته بود.
موسیقی در دوران شاهنشاهی ساسانی بسیار شکوفا شد چرا که بسیاری از پادشاهان پشتیبان هنر و حتی برخی خود هنرمند بودند. در این دوران شعر، آوازخوانی، موسیقی، و هنر بسیار محبوب شدند و شاهانی همچون خسرو پرویز و اردشیر از نوازندگان پشتیبانی و حمایت کردند. موسیقی‌دانان بسیاری همانند رامتین، بامشاد، باربد، سرکش و نکیسا به استادان بزرگی در موسیقی تبدیل شدند و اثرگذاری‌های آن‌ها از زمانه خود فراتر رفت. باربد و نکیسا دستگاه موسیقی ایرانی، خسروانی، را بسیار تحت تأثیر قرار دادند و به آن کمک کردند.[۳] گفته شده که یک بار نکیسا ترانه‌ای سروده که شنوندگان چنان متأثر شدند که بیهوش شدند یا جامه‌های خود را دریدند (جامه‌دران).[۴]
