ذهن ما زندان است
ما در آن زندانی
قفل آن را بشکن
در آن را بگشایذهن
و برون آی از این دخمه ی ظلمانی
نگشایی گل من
خویش را حبس در آن خواهی کرد
همدم جهل در آن خواهی شد
همدم دانش و دانایی محدوده ی خویش
و در این ویرانی
همچنان تنگ نظر می مانی
هر کسی در قفس ذهنی خود زندانی است
ذهن بی پنجره بی پیغام است
ذهن بی پنجره دود آلود است
ذهن بی پنجره بی فرجام است
بگشاییم در این تاریکی روزنه ای
و بسازیم در آن پنجره ای
بگذاریم زهر دشت نسیمی بوزد
بگذاریم ز هر موج خروشی بدمد
بگذاریم که هر کوه طنینی فکند
بگذاریم ز هر سوی پیامی برسد
بگشاییم کمی پنجره را
بفرستیم که اندیشه هوایی بخورد
و به مهمانی عالم برود
گاه عالم را درخود به ضیافت ببریم
بگذاریم به آبادی عالم قدمی
و بنوشیم ز میخانه هستی قدحی
طعم احساس جهان را بچشیم
و ببخشیم به احساس جهان خاطره ای
ما به افکار جهان درس دهیم
و ز افکار جهان مشق کنیم
و به میراث بشر
دین خود را بدهیم
سهم خود را ببریم
خبری خوش باشیم
و خروسی باشیم
که سحر را به جهان مژده دهیم
نور را هدیه کنیم
و بکوشیم جهان
به طراوت و ترنم، تسکین و تسلی برسد
و بروید گل بیداری، دانایی، آبادی در ذهن زمان
و بروید گل بینایی، صلح، آزادی، عشق در قلب زمین
ذهن ما باغچه است
گل در آن باید کاشت
و نکاری گل من
علف هرز در آن می روید
زحمت کاشتن یک گل سرخ
کمتر از زحمت برداشتن هرزگی آن علف است
گل بکاریم بیا
تا مجال علف هرز فراهم نشود
بی گل آرایی ذهن
نازنین
نازنین
نازنین
هرگز آدم، آدم نشود
شاعر : مجتبی کاشانی
جیمز آلن در کتاب بی نظیر خود «تو همانی که می اندیشی.» می گوید
ذهن انسان به باغچه شباهت زیادی دارد. در باغچه هم گل می روید و م علف هرز. اگر عمدا، آگاهانه و قاطعانه در باغچه ی خود گل نکارید، طبعا علف هرز خواهد رویید.
علف هرز به مراقبت نیازی ندارد، به مواد غذایی احتیاجی ندارد، به کود نیازی نداردف خود به خود رشد و نمو می کند.
به دیگر سخن اگر آگاهانه و به طور عمدی و قاطعانه ذهن خود را با افکار مثبت پر نکنیم، ترس و وحشت و نگرانی اذهان ما را فرا می گیرد.
علت این که عده زیادی از مردم در زندگی خوشبخت نیستند این است که اذهان آن ها را علف های هرز فرا گرفته است.»
