کاربرد داروی ملیسان
(به انگلیسی:Mellisan)
رده درمانی:داروهای گیاهی .
شکل دارویی:
ژل موضعی 5 گرمی
ترکیبات موجود:
ژل ملیسان حاوی یک درصد عصاره خشک بادرنجبویه (Melissa officinalis) می باشد.
موارد مصرف ژل گیاهی ملیسان:
ضد ویروس در درمان تبخال/عفونتهای ویروسی پوست ( تب خال و زونا ) ، ضد باکتری ( آکنه ) .
کاربرد داروی ملیسان
روش مصرف :
روزی 3تا4 بار به صورت موضعی
مواد موثره
بادرنجبویه دارای فلاونوئیدهای کورسیترین, رامنوسیترین, گلیکوزیدهای اپی ژنین, کامفرول, کورستین و لوتئولین, اسید فنولیک و تانن ها عمدتا" اسید رزمارینیک (تا 4 %) و اسیدهای کافئیک و کلروژنیک با پیوندهای گلیکوزیدی, تری ترپنها, روغن فرار (سیترونلال, ژرانیال, نرال و سزکوئی ترپنها بتا کاریوفیلن) می باشد.
آثار فارماکولوژی
در یک مطالعه میزان التیام در 75% بیماران به اثبات رسیده است و در 50% موارد زمان عود بسیار طولانی شده است(5).
در مقایسه با درمانهای دیگر, زمان موثر درمانی به نصف می رسد و در حدود 5 روز تعیین شده است فاصله بین دو عود 2 برابر شده است(6). مطالعه دیگری که روی 115 بیمار انجام گردیده است, درمان ضایعات ویروسی 24 تا 72 ساعت بعد از بروز شروع شده و بعد از 6 روز 87% بیماران شفا یافته اند زمان عود در 69% بیماران به 3-2 ماه رسیده است که این معیار در بیمار تحت درمانهای دیگر مانند یــدوکسوریـدین و ترومان تیادین tromantiadine به 3/1 ماه می رسد. اثر ضد میکروبی بادرنجبویه در درمان آکنه بسیار چشمگیر است.
از طرف دیگر بادرنجبویه فرآیند های التهابی آکنه را مهار می سازد, که مجموعا" آن را یک داروی بسیار مفید ضد آکنه معرفی نموده است. (7و8).
مـطالعات جدید اثربخشی عصاره بادرنجبویه را در درمان موضعی ضایعات ویروسی تبخال(1), بر اساس کاربــردهای جدید تائید نموده است. مطالعات فیتوشیمیائی و بررسیهای فارماکولوژی روی بدن و در حیوانات آزمایشگاهی تاثیر دارو را به اثبات رسانیده اند(2).
در مطالعه ای بر روی عصاره بادرنجبویه, اثر ضد ویروس آن علیه تعدادی از ویروسها مانند HSV (Herpes simplex virus) (3) به اثبات رسیده است. به نظر می رسد عصاره گیاهی مستقیما" ویروسها را غیرفعال می سازد. سپس مـطالعات پیگیر، نشان داده اند که اثر ضد ویروسی بادرنجبویه به علت تانن های موجود در آن (4) و همچنین به علت وجود یک فراکسیون فنولی غیرتاننی است. وجود اسیدهای کاربوکسیلیک فنولی (مانند اسید رزمارینیک و کافئین) و گلیکوزیدهای آنها (مانند اسید کلروژنیک) در گیاه بادرنجبویه و پلیمرهای تشکیل شده از اکسیداسیون این ترکیبات را به اثبات رسانیدند.
هر چند این ترکیبات در گیاهان فراوانی به خصوص گیاهان تیره نعناع یافت می شود ولی در بادرنجبویه به مقدار زیادی وجود دارد و مطالعات دیگر نشان داده است که عصاره گیاه بادرنجبویه در آزمایشگاه قادر به مهار بیوسنتز پروتئین می باشد که این اثر مربوط به اسید کافئیک و فرآورده های پلیمریزه آن است که فعال هستند ولی اسید کلروژنیک از این لحاظ غیرفعال است(1).
به هر صورت مطالعات بالینی، مصرف موضعی عصاره بادرنجبویه را در درمان عفونتهای ویروسی پوست توصیه می نماید
موارد منع مصرف:
تماس دارو با سطوح مخاطی داخل چشم خودداری شود .ایمنی مصرف در بارداری وشیردهی به اثبات نرسیده است
مصرف در دوران بارداری و شیردهی:
مصرف در این دوران بلامانع است.
تداخل دارویی :
احتمال تداخل وتشدید اثر در مصرف همزمان با میرتوپلکس وآسیکلوویر
melisande
عوارض جانبی :
عوارض جانبی تا کنون گزارش نشده است.
مقایسه ژل ملیسان با کرم آسیکلوویر %5 در بهبود ضایعات هرپس عود کننده لبی
سابقه و هدف:هرپس عودکننده لبی شکل شایعی از عفونت ویروس هرپس سیمپلکس عودکننده دهان است که درمخاط یا پوست لب نمایان می شود و تحت عنوان تب خال نامیده می شود. هدف از این مطالعه مقایسه ژل ملیسان با کرم آسیکلوویر 5% در بهبود ضایعات هرپس عودکننده لبی می باشد.
مواد و روش ها:این مطالعه،کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 60 بیمار(14 مرد و 46 زن با متوسط سنی 23/8 سال، حداقل سن 20 و حداکثر 32) با سابقه هرپس عود کننده لبی سه بار در سال انجام شد. بطور تصادفی یکی از داروها که قبلاً کدگذاری شده بود، تحویل بیماران شد. به بیمار توضیح داده شد دارو را به صورت موضعی، سه بار در روز، طبق دستور کارخانه بر روی ضایعه استفاده کند. هر فرد در روزهای یک، دو، چهار و هفت پس از تجویز دارو، از نظر تغییرات درد، اندازه ضایعه، وجود التهاب و زمان بهبودی ضایعه معاینه شد.
یافته ها:آسیکلوویر و ملیسان در کاهش اندازه ضایعه و التهاب و عوارض دارویی تفاوت معنی داری نداشتند. ملیسان در روز دوم و چهارم به طور معنی داری با کاهش درد بیمار همراه بود (0/0001=p روز دوم، 0/02=p روز چهارم). تفاوت آماری معنی داری در بهبودی روز دوم (0/001>p) دیده شد.
نتیجه گیری:نتایج مطالعه نشان داد که ملیسان نسبت به آسیکلوویر در کاهش درد و بهبودی موثرتر و در کاهش اندازه و التهاب ضایعه تفاوت چندانی ندارد. تجویز هیچکدام با عوارض جانبی همراه نبود