درمان بیماری افسردگی با فیزیوتراپی

روش های درمان افسردگی با فیزیوتراپی

در گذشته، درمان افسردگی محدود می شد به مواردی همچون:گفتاردرمانی، داروها و یا درمان با الکتروشوک. امروزه برای شما و افرادی که نسبت به آن ها حس مسئولیت دارید، یک درمان جایگزین مناسب نیز در دسترس می باشد، یعنی درمان افسردگی با فیزیوتراپی

انجام تمرین های منظم می تواند به موازات مشاوره روانی نقش مهمی در درمان افسردگی ایفا کند. تمرین، میزان افت شناختی را کاهش می دهد. تمرین ها ترشح هورمون های سروتونین و نوراپی نفرین را تحریک می کنند، هورمون هایی که احساس خوشحالی را در فرد ایجاد می کنند و او را به سمت سلامت روان سوق می دهند.
یک فیزیوتراپیست می گوید:افسردگی یکی از بیماری هایی است که جسم، روان، خلق و افکار انسان را درگیر می کند. افسردگی حتی بر شیوه خوردن و خوابیدن فرد تاثیر می گذارد و احساس او را نسبت به خود تغییر می دهد. این بیماری، یک حال بد گذرا و نشانه ضعف شخصیتی فرد نیست که بتواند ارادی آن را از خود دور کند.
بدون درمان، علائم افسردگی هفته ها، ماه ها و حتی سال ها طول می کشد، اما با درمان مناسب می توان به اغلب بیمارانی که از افسردگی رنج می برند کمک کرد. اشتباه بزرگی است که فکر کنیم فقط سالمندان از افسردگی رنج می برند، هر چند شایع ترین اختلال خلق در جوامع سالمند است.

درمان افسردگی

افسردگی و فیزیوتراپی

کسانی که در زندگی نتوانسته اند انتظاراتی را که از خود داشتند برآورده کنند، در معرض ابتلا به افسردگی هستند. این افراد به تدریج به سمت افسردگی جدی تر پیش می روند بنابراین باید از مبتلایان به حال بد یا افت خلق موقت، تمایز داده شوند و با ارزیابی و درمان دقیق جسم و روان، از بروز احساس ناامیدی و یاس در آنان پیشگیری شود. برخی از علائم افسردگی مانند کاهش وزن، اختلال خواب و خستگی می توانند با سایر بیماری های مرتبط با سن همراه شوند. این بیماری ها باید بل از افسردگی تحت درمان قرار گیرند زیرا همراهی سایر بیماری ها با افسردگی نیز می تواند فرد را به پایان زندگی نزدیک کند.
انجام تمرین های منظم می تواند به موازات مشاوره روانی نقش مهمی در درمان این بیماران ایفا کند. تمرین، میزان افت شناختی را کاهش می دهد. تمرین ها ترشح هورمون های سروتونین و نوراپی نفرین را تحریک می کنند، هورمون هایی که احساس خوشحالی را در فرد ایجاد می کنند و او را به سمت سلامت روان سوق می دهند. تمرین های منظم و برنامه ریزی شده همراه با موسیقی، مفید است و بیمار را تشویق می کند تا پابه پای همتایان خود در فعالیت های جسمی، مشارکت مشتاقانه داشته باشد.
در این میان، فیزیوتراپیست به عنوان متخصص حرکت بدن، طراحی تمرین های مناسب در افسردگی را برعهده دارد. مطالعات نشان داده که سطح آمادگی جسمانی افراد با افسردگی نسبت عکس و با میزان رضایت از خود و حضور فعال در جامعه رابطه مستقیم دارد.
از این رو، فیزیوتراپیست برای حفظ سلامت جسمانی افراد و ارزیابی و درمان درد، اختلالات جسمی، استرس، آسیب های مغزی و... نقش مهمی برعهده دارد. بهبود عملکرد قلبی-عروقی هم به عنوان نتیجه تمرین های آمادگی جسمانی با احساس سلامت جسمانی و رضایت فردی همراه است. تحقیقات نشان داده که برنامه های تمرینی جمعی به صورت 3 جلسه در هفته به مدت 5/1 ماه توانسته افسردگی و استرس را در افراد کاهش دهد و سلامت جسمانی آنها را بهبود بخشد. تمرین می تواند با بهبود خواب، افزایش استقامت، کاهش استرس، بهبود خلق، افزایش توان و انرژی، کاهش خستگی، تنظیم وزن، کاهش کلسترول و بهبود عملکرد قلبی– عروقی مانع از بروز افسردگی شود.
تمرین درمانی مناسب می تواند بدون دارو، درد بیماران را کاهش دهد، توانایی های آنها را بهبود بخشد و بدون عوارض دارودرمانی و مداخلات دیگر پزشکی، توان روانی آنها را افزایش دهد. هنگامی که بیمار در این جلسات حاضر می شود، با مشاهده تغییرات تدریجی علائم بیماری و خروج از منزل و حضور در جامعه به ادامه درمان تشویق می شود و در هر جلسه انگیزه بیشتری برای ادامه درمان و مشارکت فعال تر پیدا خواهد کرد.
در این میان نقش درمانگر به عنوان پدیدآورنده محیطی پویا و پرنشاط برای بیماران بسیار مهم است چراکه در صورت ناتوانی در جذب این افراد یاس و سرخوردگی را برای آنها در پی خواهد داشت و موفقیت اقدام های درمانی بعدی دشوارتر خواهد بود.
توصیه های عمومی همچون دوش گرفتن در ابتدای روز، تغییر در الگوهای غالب زندگی، 30 تا 45 دقیقه پیاده روی در روز، مشارکت هر چند محدود در فعالیت های شغلی و اجتماعی در کنار جلسات مشاوره و تمرین درمانی تا حد زیادی می توانند از شدت علائم بیماری بکاهند. بر اساس اعلام کنفدراسیون جهانی فیزیوتراپی، 3 جلسه 20 تا 60 دقیقه ای ورزش درمانی در هفته می تواند حداقل آمادگی جسمانی را در افراد جامعه ایجاد کند. از جمله تمرین هایی که در بیماری افسردگی تجویز می شود، شامل مواردی است که در ادامه به آنها اشاره کرده ایم:
1. تنفس آرام و عمیق که باید از طریق شکم و عضله دیافراگم انجام شود و نه با قفسه سینه
2. تمرین های انعطاف پذیری عضلات که در آنها عضلات مختلف بدن را کشش می دهیم.
3. انجام روش های مختلف ایجاد تمرکز و آرامش که می توانند نقش مهمی در کاهش استرس و ابتلا به افسردگی داشته باشند.
4. تمرین های استقامتی مانند دویدن، شنا و دوچرخه سواری که با ایجاد انگیزه و اعتماد به نفس تمرین های مهمی در این بیماری محسوب می شوند.
5. گنجاندن آب درمانی در برنامه هفتگی این بیماران که می تواند علائم جسمی و روانی ناشی از افسردگی را کم کند.
6. تمرین های تقویتی عضلات مانند استفاده از دمبل و باند های کششی که روشی موثر در افزایش توانایی های جسمانی این بیماران هستند.
7. تمرین های تعادلی که با بهبود هماهنگی و کنترل عضلات می توانند عملکرد و مهارت های فرد را بهبود بخشند و از این رو از تمرین های مهم در درمان افسردگی محسوب می شوند. انجام تمرین های منظم می تواند به موازات مشاوره روانی نقش مهمی در درمان افسردگی ایفا کند. تمرین، میزان افت شناختی را کاهش می دهد. تمرین ها ترشح هورمون های سروتونین و نوراپی نفرین را تحریک می کنند، هورمون هایی که احساس خوشحالی را در فرد ایجاد می کنند و او را به سمت سلامت روان سوق می دهند.
افسردگی یکی از بیماری هایی است که جسم، روان، خلق و افکار انسان را درگیر می کند. افسردگی حتی بر شیوه خوردن و خوابیدن فرد تاثیر می گذارد و احساس او را نسبت به خود تغییر می دهد. این بیماری، یک حال بد گذرا و نشانه ضعف شخصیتی فرد نیست که بتواند ارادی آن را از خود دور کند.
بدون درمان، علائم افسردگی هفته ها، ماه ها و حتی سال ها طول می کشد، اما با درمان مناسب می توان به اغلب بیمارانی که از افسردگی رنج می برند کمک کرد. اشتباه بزرگی است که فکر کنیم فقط سالمندان از افسردگی رنج می برند، هر چند شایع ترین اختلال خلق در جوامع سالمند است.