فال غزل 145 حافظ: چه مستیست ندانم که رو به ما آورد+ معنی

فال حافظ پلاس وی و غزل شماره 145 حافظ :چه مستیست ندانم که رو به ما آورد

درصورتیکه پاسخ فال حافظ آنلاین شما، غزل شماره 145 یا همان شعر "چه مستیست ندانم که رو به ما آورد" است، تفسیر کامل آن را در این بخش از فال حافظ پلاس وی خواهید خواند.

غزل شماره 145 حافظ در زمانی نگاشته شده است که شاهی شجاع، در یکی از سفرهایش، پیامی برای حافظ ارسال کرده است که در اثر آن شاعر از خود سر و سامان ندارد. در این غزل، حافظ بیان می‌کند که مانند یک مست، او همچنان راز باده و ساقی را نمی‌فهمد. او تمایل دارد حالت خوشی اش را به اشتراک بگذارد و توصیه می‌کند که دیگران نیز از این فضای زیبا لذت برده و زیبایی‌های طبیعت را تماشا کنند.

متن شعر و غزل چه مستیست ندانم که رو به ما آورد

چه مستیست ندانم که رو به ما آورد

که بود ساقی و این باده از کجا آورد

****

تو نیز باده به چنگ آر و راه صحرا گیر

که مرغ نغمه سرا ساز خوش نوا آورد

****

دلا چو غنچه شکایت ز کار بسته مکن

که باد صبح نسیم گره گشا آورد

****

رسیدن گل و نسرین به خیر و خوبی باد

بنفشه شاد و کش آمد سمن صفا آورد

****

صبا به خوش خبری هدهد سلیمان است

که مژده طرب از گلشن سبا آورد

****

علاج ضعف دل ما کرشمه ساقیست

برآر سر که طبیب آمد و دوا آورد

****

مرید پیر مغانم ز من مرنج ای شیخ

چرا که وعده تو کردی و او به جا آورد

****

به تنگ چشمی آن ترک لشکری نازم

که حمله بر من درویش یک قبا آورد

****

فلک غلامی حافظ کنون به طوع کند

که التجا به در دولت شما آورد

معنی و تفسیر غزل شماره 145 حافظ در فال شما

شرایطی که برایت پیش آمده، دلیل تعجب و نگرانی فعلی توست اما نگران نباش، زیرا همه چیز به مرور به حالت خوبی بر خواهد گشت. بهتر است کمی صبر داشته باشی و از عجله خودداری کنی؛ زیرا مشکلی که در پیش داری، به زودی حل خواهد شد.

امیدوار باشد که اخبار خوشحال‌کننده‌ای در راه است که به زودی آنها را میشنوی. با شنیدن این اخبار، غم و مشکلاتت فراموش خواهد شد، اما به یاد داشته باش که نذری که داشتی، حتماً به انجام برسانی و به تمام وعده‌ها و قول‌هایی که داده‌ای وفا کنی.

سعادت و موفقیت در انتظار توست پس صبر داشته و عجله نکن تا مشکلاتت رفع شوند. به زودی خبری با امید شادمانی به تو خواهد رسید و این خبر باعث شفا و بهبود بیماری روحی روانی ات خواهد شد.

چیزی نمانده که موفقیت‌های مورد انتظارت در کارها و تحصیلات را ببینی؛ فراموش نکن که مثل یک بنده قدردان در دوران خوشی همچنان به یاد داشته باشی که تمام دشته هایت موهبتی است از سوی خداوند مهربان و بخشنده.