گریه نوزادان راترجمه کنید
نوزادان ضعیف ترین سن دوران عمر خود را می گذرانند، یعنی زمانی که حتی قادر نیستند یک پشه را از خود برانند. در این زمان مادر و مراقبان دیگر بیشترین نقش را برعهده دارند و باید شش دانگ حواس شان به فرزندشان باشد. در این میان گریه کردن هم اهمیت خاص خود را دارد. در حقیقت تا زمانی که نوزاد گریه نکند مادر می پندارد که همه چیز خوب است و نیازی برای نوزاد وجود ندارد، اما همین که نوزادتان گریه می کند متوجه می شوید که می خواهد شما را از یک ناراحتی و ناخوشی آگاه کند.
پس در حقیقت گریه کردن برای نوزادان وسیله ای برای بیان مسائل است. شاید در اکثر موارد علت گریه زیاد نوزادتان را ندانید، اما نکته مهم و مثبت درباره گریه کردن نوزاد این است که ابراز نیازهای او از این طریق و غرایز مادر رابطه مستقیمی با هم دارند. در واقع نوزاد از طریق گریه کردن نیازهای خود را می گوید، در شرایطی که مادر هم به آن پاسخ می دهد، این مسئله باعث بیشتر شدن پیوند مادر و نوزاد خواهد شد. همه ما می دانیم نوزاد ی را که گریه می کند باید آرام کرد.
اما زمانی که مدام به سر و صورت خود می زنید که نوزاد را چگونه آرام و ساکت کنید، باید بدانید که این گریه کردن در عین حال نوعی نشانه سلامت بوده و کودک از این طریق، تندرستی خود را هم ابراز می کند. در این مطلب راجع به گریه نوزادان مسائلی را روشن می کنیم که شاید وقت آن رسیده بیشتر راجع به آنها بدانید.
معنای اولین گریه نوزاد؟
بعد از زایمان صدای گریه نوزادتان را می شنوید؟ این صدایی است که همواره منتظر شنیدنش بودید. این صدا نه تنها ورود و حضور نوزاد را به شما اعلام می کند بلکه به نوعی به شما می گوید که وارد مرحله تازه ای از زندگی شده اید. در واقع گریه کردن به نوزاد کمک می کند نفس بکشد و ریه هایش برای وارد کردن هوا به آن باز شود. با آنکه بسیاری از والدین بر این باورند که هر بار گریه کردن نوزاد به ریه ها کمک می کند تا قوی تر شوند، اما باید گفت که تنها نخستین گریه نوزاد این خاصیت را دارد.
در سایر مواقع هنگام گریه نوزادتان باید به دنبال عواملی باشید که باعث آزار و درماندگی نوزاد می شود. وقتی نوزادتان برای بار اول گریه می کند نشان دهنده این است که مشکلی در داخل بدن او وجود ندارد و می توانید یک نفس راحت بکشید. این نخستین بار گریه به عقیده متخصصان برای نوزاد اهمیت ویژه ای دارد.
چرا باید زبانشان را بیاموزید؟
اگر نوزاد گریه نکند، هرگز متوجه نخواهید شد که چه چیزی می خواهد. گریه کردن می تواند دلایل و درجات مختلفی داشته باشد. هر سطح یا درجه از آن میزان آزردگی یا توجهی را نشان می دهد که نوزاد به آن نیازمند است. به مرور زمان، هر مادری یاد می گیرد که علامت هر گریه را بفهمد، بنابراین وقتی نوزاد گریه می کند به دنبال بارزترین نشانه ها باشید، مثلا اینکه آیا گرسنه است، پوشکش را خراب کرده، گرم یا سردش شده یا نیاز به توجه دارد.
تنها گریه های نوزاد است که به شما خواهد گفت باید میزان سلامت و تندرستی او را چک کنید؛ چراکه او از این طریق با شما ارتباط برقرار می کند، درواقع این حرکت را باید زبان نوزاد تلقی کرد. تا زمانی که فرزندتان زبان باز کند باید با این زبان از نیازهای او باخبر شوید. پس سعی کنید زبان رسمی نوزادان را هرچه زودتر بیاموزید!
ارتباط گریه ها و سلامت روان نوزاد
وقتی از نوزادتان مراقبت و پرستاری می کنید یا او را نوازش می کنید این پیام را به او می دهید که تنها نیست. بسیاری از افراد بزرگسال معتقدند که نباید زیاد به گریه نوزاد توجه کرد تا با این کار ادب شود، لطفا این باور را همین الان دور بریزید. روانشناسان معتقدند نوزادانی که تازه به دنیا آمده اند در نخستین ماه های تولد، بیشتر به توجه نیاز دارند تا به ادب شدن یا گوشمالی.
این مسئله به نوزاد کمک می کند تا احساس امنیت و اطمینان خاطر داشته باشد؛ نوزادی که در این شرایط و تحت مراقبت و توجه بزرگ می شود نسبت به نوزاد انی که در این شرایط نیستند، در آینده فرد بهتری خواهند شد. نادیده گرفتن همیشگی نوزاد باعث می شود او به فردی ساکت تبدیل شود و این برای تندرستی روانشناختی نوزاد یک چالش محسوب خواهد شد.
در واقع، نوزادانی که به طور غیرعادی ساکت هستند به لحاظ روان شناختی در درون آشفته و مضطرب اند. در حقیقت توجه یا بی توجهی شما در همان ابتدای زندگی می تواند تاثیرات زیادی در زندگی آینده فرزندتان داشته باشد. پس لطفا با دقت بیشتری به گریه فرزندتان توجه داشته باشید و او را برای زندگی آینده آماده کنید.
چرا نباید به گریه ها بی تفاوت باشید؟
اگر به گریه نوزاد بیشتر دقت کنید، متوجه خواهید شد که وقتی گریه می کند بسیاری از عضلات او، دست و پا یا کل بدنش را می پیچاند و خم می کند. این کارها به خودی خود نوعی ورزش است. اما نباید هر کش و قوس دادنی را سرسری بگیرید. از این مسئله اطمینان پیدا کنید که گریه او به خاطر علائم پزشکی یا درد شکم نیست و نگذارید برای مدت طولانی گریه کند.
به احساساتش احترام بگذارید
شاید چندان جای تعجب نباشد اگر بدانید که گریه کردن حتی برای نوزادان راهی برای ابراز احساسات و عواطف است. وقتی می دانید که چه زمانی غیظ و لج می کند و شما هم ترجیحا به حرفش گوش نمی دهید، بارزترین چیز برای او این خواهد بود که برای جلب توجه شما گریه کند. اما نگران نباشید، این نوع ابراز احساسات خوب است. وقتی نوزاد تان گریه می کند به او گوش دهید و خواسته ها و نیازهایش را بررسی کنید، حتی با او درباره آن صحبت کرده و حواسش را پرت کنید. این مسئله باعث می شود بتوانید میزان غیظ و لجبازی اش را کمرنگ کنید.
نوزادتان به چه دلیل گریه می کند؟
شاید برای تان جالب باشد بدانید چه عواملی مسبب گریه نوزاد خواهد بود. در اینجا به پاره ای از آنها اشاره می کنیم که جزء عمومی ترین دلایل گریه کردن در نوزادان هستند.
احساس ناراحتی دارد؟
اگر غذای نوزاد را داده اید و می بینید حالش خوب است اما به ناگهان گریه می کند، حتما پوشکش را چک کنید. نوزاد به هیچ وجه در پوشک مرطوب یا کثیف احساس راحتی نخواهد داشت. در این مواقع باید بلافاصله آن را تعویض کنید. خیسی و مرطوب بودن پوشک باعث آزار نوزاد شده و درنتیجه او وقت و بی وقت گریه خواهد کرد. از طرفی عدم تعویض پوشک به طور مرتب منجر به بثورات پوستی می شود و نوزاد تنها با گریه کردن نسبت به احساس نامطلوب و درد ناشی از آن واکنش نشان می دهد.
از کولیک رنج می برد؟
کولیک یا شکم درد نوعی بیماری است که طی آن، شکم درد می گیرد و این درد باعث می شود که نوزاد برای ساعت ها و بی وقفه گریه کند. این اتفاق اغلب در نخستین ماه تولد رخ می دهد و تا ماه چهارم و پنجم بعد از تولد به مرور از بین می رود. یکی از راه های پیشگیری از وقوع شکم درد این است که بعد از خوردن غذا به پشت نوزاد بزنید تا آروغ بزند.
احساس خفگی هم امکان دارد؟
بسیاری از مردم بر این باورند که قنداق کردن نوزاد و پوشاندن لباس کافی به او برای گرم نگه داشتنش و ایجاد فضایی مانند رحم برای او، روش خوبی است. اما باید گفت در چنین شرایطی نوزادان اغلب به چیزی خلاف این نیاز دارند. اگر همه چیز را امتحان کرده اید و می بینید هنوز نوزاد احساس نامساعد و نامطلوبی دارد، بهتر است او را قنداق نکنید و چند لایه از لباس هایی را که به او پوشانده اید کم کنید. این حرکت باعث آرامش بیشتر نوزاد شده و باعث می شود دیگر گریه و زاری نکند.
بینی اش گرفته است؟
آیا به خاطر دارید که وقتی سرما می خورید یا دچار آنفلوآنزا می شوید، گرفتگی بینی چقدر اعصاب تان را به هم می ریزد؟ پس ببینید نوزادتان چقدر بابت این مسئله اذیت خواهد شد. اینکه نوزاد نتواند به راحتی از بینی نفس بکشد باعث می شود که فکر کند یک مشکل داخلی دارد و مکانیسم دفاعی او در این مواقع، گریه کردن است. در این شرایط بهتر است از قطره های بینی مخصوص اطفال برای باز کردن منافذ بینی او استفاده کنید.
خوابش می آید؟
بچه ها و نوزادان برای آنکه خودشان بخوابند دچار مشکلاتی هستند. اگر دیدید نوزاد هنگام گریه کردن احساس ناآرام و نامطلوبی دارد، برایش لالایی بخوانید تا خوابش ببرد.
نیاز به استراحت دارد؟
در برخی مواقع توجه بیش از اندازه باعث ایجاد استرس در نوزاد می شود. مکان های شلوغ، صداهای بلند و مسافرت زیاد هم می تواند در این زمینه مزید بر علت باشد. اگر دیدید هر یک از این عوامل در او استرس ایجاد کرده، سعی کنید در اتاق خودتان او را نوازش کنید یا آنجا را ترک کنید تا به او اطمینان دهید که همه چیز آرام است.
از تنها ماندن خسته شده است؟
هرچند توجه زیاد می تواند نوزاد را اذیت کند، اما همین توجه شماست که نوزاد از ته دل خواهان آن است. پس اگر فرزندتان برای مدت زیادی شما را نبیند، گریه خواهد کرد. به خاطر داشته باشید که هیچ چیز و هیچ کس جز شما قادر نخواهد بود او را آرام کند.
این نکات را آویزه گوش کنید
اگر نوزاد احساس خوبی داشته باشد، به راحتی و بدون دردسر مدفوع کند، در فواصل گریه ها حالش خوب باشد و حتی شیطنت کند، آنگاه باید ببینید سایر عواملی که باعث گریه می شود چه چیزهایی است. این احتمال ها را نیز بررسی کنید:
-تب شدید
-درد زیاد در برخی نقاط بدن (در برخی مواقع او به آن قسمت از بدن که درد دارد اشاره خواهد کرد)
-بثورات پوستی یا آلرژی
-حالت تهوع؛ البته این مسئله می تواند بیانگر مشکلی جدی تر باشد و بهتر است بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
دارد دندان در می آورد؟
کابوس شبانه هر مادری، دندان در آوردن نوزاد است که برای او با درد همراه خواهد بود. اگر دیدید که اغلب مواقع شدیدا گریه می کند، حتما دهان و لثه اش را چک کنید. اگر دیدید که نوک تیز دندان ها در حال بیرون آمدن است، لثه اش را ماساژ دهید یا چیزی به او بدهید تا آن را گاز بگیرد
فرزندتان را در آغوش بگیرید
باید بدانید نوزادان علاوه بر نیازهای جسمی، نیازهای عاطفی هم دارند که معمولا با د ر آغوش گرفتن رابطه مستقیم دارد. در اکثر مواقع در آغوش گرفتن و توجه داشتن به نوزادان می تواند تا حد زیادی شما را مطمئن کند که توانسته اید به نیازهای عاطفی فرزندتان توجه کنید. وقتی بچه ها بزرگ تر می شوند از طریق نگاه کردن به شما یا شنیدن صدای شما این توجه را می گیرند ولی برای بچه های کوچک تر نیاز به تماس بدنی نزدیک تری وجود دارد تا به این احساس برسند. اگر شما کودک را شیر می دهید، سپس پوشکش را عوض می کنید، خیلی ساده است که بعدش او می خواهد که بغل گرفته شود.
بعضی والدین نگران این هستند که کودک شان به بغل گرفتن عادت کند ولی به خصوص چند ماهه اول تولد شما نمی توانید این کار را انجام ندهید، او را بغل کنید و آرام آرام تکان دهید. از طرف دیگر بعضی بچه ها دوست ندارند که خیلی تماس بدنی با آنها برقرار شود، از اینکه مرتب بوسیده شوند و از این بغل به بغل دیگری بروند، زود خسته می شوند و گریه می کنند. در مقابل این کودکان بچه هایی هستند که دوست دارند همیشه در بغل باشند. برای این بچه ها ممکن است مادر از آغوشی استفاده کند که هم کودک تماس نزدیکی با مادر داشته باشد و هم دست مادر برای انجام کارهایش باز باشد. شاید این راه حلی است که هم بچه و هم مادر کمی راحت تر شوند.
آرام باشید
گاهی اوقات والدین خودشان را سرزنش می کنند که چرا نمی توانند کودک را آرام کنند. اگر نیازهای کودک را برطرف کرده اید و مشکل خاصی وجود ندارد، دیگر وقت آن است که از خودتان مراقبت کنید و آشفته نشوید. سعی کنید به خودتان آرامش بدهید تا بتوانید کنترل بهتری روی اوضاع به دست آورید. از دیگران کمک بگیرید و لحظاتی کودک را به شخص دیگری بسپارید.
