رهاسازی ماهی‌های قرمز در طبیعت ممکن است آسیب‌های جدی به زیست بوم‌های محلی وارد کند.

مشاور دامپزشکی سازمان جهانی نجات حیوانات درباره ماهی‌های قرمز نوروز می‌گوید: ماهی قرمز قادر به تحمل طیف وسیع دما، PH و شوری آب بوده و در برابر غلظت پایین اکسیژن و آلودگی آب مقاوم است. همین خصوصیات باعث شده که شرایط متفاوت محیط جدیدی که وارد آن می‌شود را تحمل و خود را با آن سازگار کند.

به گفته معماریان، این ماهی‌ها به دلیل همه‌چیزخوار بودن می‌توانند تخم ماهی‌های دیگر را بخورند و در صورت آزاد سازی این ماهی‌ها در رودخانه‌ها و دریاچه‌های طبیعی می‌توانند اکوسیستم آن منطقه را به هم بزنند بنابراین بهتر است در آب‌های طبیعی به‌هیچ عنوان رها نشوند.

انتقال بیماری سل به انسان

ماهی‌های قرمز می‌توانند بدون هیچ علائمی ناقل بیماری‌های زیادی باشند، بعضی از این ماهی‌ها به باکتری مایکو باکتریوم سل آلوده اند و تماس با آن‌ها با انسان ممکن است موجب به بیماری سل شود، ترشحات روی پوست ماهی قرمز ممکن است وارد آب تنگ یا آکواریوم شود که می‌تواند موجب بروز حساسیت‌های جلدی، اگزما و خارش پوستی در کودکان شود، در فضله ماهی‌ها ممکن است باکتری بیماری زایی به نام سالمونلا وجود داشته باشد که با ورود به بدن موجب ایجاد بیماری دستگاه گوارشی می‌شود، از عوارض این بیماری می‌توان به اسهال، استفراغ، تب شدید اشاره کرد.

تاریخچه  ماهی قرمز

تاکنون تصور می‌شد که این ماهی برای نخستین‌بار در شرق آسیا و در کشور‌های چین و ژاپن پرورش داده شده است، اما آثار تاریخی به دست آمده در مرز‌های پهناور ایران فرهنگی که امروز در موزه‌های بزرگ جهان نگهداری می‌شوند، نشان می‌دهند که مردمان ساکن در فلات ایران هزاران سال است که با گونه‌های مختلف ماهی به ویژه ماهی قرمز آشنایی داشته‌اند و بر خلاف تصور رایج، به احتمال زیاد این ماهیان از ایران و میان‌رودان به چین رفته‌اند و در آنجا مورد بارپروری و به‌گزینی قرار گرفته‌اند و به دستور امپراتوران چینی برای پرورش این ماهی آبگیر‌های مخصوص و یا حوضچه‌هایی از جنس چینی می‌ساختند.