حق طلاق بر طبق قانون مدنی که برگرفته از مقررات شرعی می باشد در اختیار مرد است و اوست که می تواند حتی بدون دلیل با مراجعه به دادگاه البته با پرداخت حقوق مالی زوجه، درخواست طلاق همسرش را کند. این حق قابل واگذاری یا اسقاط از سوی شوهر نیست اما شوهر می تواند اعمال این حق را به دیگری وکالت دهد. وکیل می تواند همسر او و یا شخص دیگری باشد آنچه بیشتر امروزه رواج دارد اعطای وکالت از سوی شوهر به زن است که در جامعه به وکالت حق طلاق نیز شهرت پیدا کرده است و تعبیر درست حقوقی آن وکالت زن در طلاق است.
وکالت در طلاق و طریقه گرفتن آن به این صورت است که یا باید وکالت مذکور به عنوان شرط مستقل در سند ازدواج نوشته شده و به امضاء زوجین برسد و یا این که بعد از وقوع عقد نکاح در دفتر اسناد رسمی این وکالت (حق طلاق زوجه) از جانب شوهر به او داده شود. اگر شوهر در خارج از کشور اقامت داشته باشد می تواند وکالت را در کنسولگری یا سفارت ایران تنظیم و امضاء نماید و به زوجه واگذار نماید.
اگر وکالت زن در طلاق، شرط ضمن عقد نکاح باشد و یا به صورت بلاعزل در دفتر اسناد رسمی تنظیم شده باشد دیگر مرد نمی تواند در صورت پشیمانی وکالت را بر هم زند و زن را عزل کند.
مراحل طلاق با وکالت طلاق به این صورت است که وکیل در طلاق مثلا زوجه، بایستی با وکالت خود برای شوهر وکیل دادگستری انتخاب کند و اینطور نیست که به تنهایی بتواند به وکالت از همسر دادخواست طلاق بدهد وکیل دادگستری به عنوان وکیل با واسطه شوهر به همراه زوجه یا وکیل او دادخواست طلاق توافقی از طریق دفتر خدمات قضایی تقدیم دادگاه می کنند و با این توضیح نیازی به حضور شوهر در مراحل طلاق توافقی نیست و فقط زوجه مجبور است که از جانب شوهر وکیل طلاق توافقی تعیین نماید.
در طلاق توافقی از طریق وکالت در طلاق حقوق مالی و غیر مالی زن از جمله مهریه، نفقه و حضانت فرزندان بستگی کامل به آنچه شوهر در وکالت اعطا کرده دارد به عبارت دیگر حدود اختیارات مندرج در وکالتنامه است که مشخص می کند زوجه علاوه بر طلاق می تواند تمام یا قسمتی از مهریه خود را وصول کند و یا مجبور است تمام آن را در قبال طلاق بذل کند.
